10 หลังจากเปาโลหันนิมิตแล้ว หมู่เฮาตึงหมดก็ตัดสินใจ๋ไปตี้แคว้นมาซิโดเนียตันที โดยเข้าใจ๋ว่าพระเจ้าฮ้องหื้อหมู่เฮาไปบอกข่าวดีกับจาวมาซิโดเนียหั้น
ย้อนจาอั้นเมื่อมีคนไปเจิญเฮามา เฮาก็บ่ขัดข้องอะหยัง แต่ขอถามน่อยเต๊อะว่า ต้านเจิญเฮามาเยียะอะหยัง”
ตี้หั้นต้านตึงสองก็ยังบอกข่าวดีแหม
ต๋อนเมื่อคืนเปาโลหันนิมิตว่ามีป้อจายจาวแคว้นมาซิโดเนียคนนึ่งมายืนอ้อนวอนว่า “ขอมาจ้วยหมู่เฮาจาวแคว้นมาซิโดเนียกำเต๊อะ”
ข้าแต่กษัตริย์ เวลาประมาณเตี้ยงวันต๋อนตี้ข้าพเจ้าก่ำลังเตียวตางอยู่นั้น ข้าพเจ้าก็หันแสงแจ้งจากต๊องฟ้าแจ้งเหลือแสงตะวัน ส่องลงมาตี้ตั๋วข้าพเจ้าตึงคนตังหลายตี้ไปตวยกั๋นกับข้าพเจ้า
หลังจากหมู่เฮาได้ฮับก๋านตัดสินเรื่องเวลาตี้จะเตียวตางไปประเทศอิตาลีแล้ว เปาโลกับนักโต้ษคนอื่นๆ ก็ถูกกุมตั๋วไว้กับนายร้อยคนนึ่งจื้อยูเลียส มาจากก๋องทหารจักรพรรดิออกัสตัส
ในเมืองดามัสกัสนั้น มีคนนึ่งจื้ออานาเนียเป๋นผู้เจื้อ องค์พระผู้เป๋นเจ้าอู้กับเขาตางนิมิตว่า “อานาเนียเหย” อานาเนียก็ตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าอยู่ตี้นี่”