9 ป้อจายคนนี้ก่ำลังนั่งฟังเปาโลอู้อยู่ เปาโลก็ปักต๋าผ่อมาตี้เขา แล้วหันว่าเขามีความเจื้อปอตี้จะฮับก๋านฮักษาหื้อหายได้
พระเยซูก็บ่ได้เยียะก๋านอัศจ๋รรย์ตี้หั้นนักเต้าใด ย้อนว่าหมู่เขาบ่มีความเจื้อ
พระเยซูตอบว่า “หญิงเหย เจ้ามีความเจื้อนักแต๊ๆ สิ่งตี้เจ้าขอก็หื้อเป๋นไปต๋ามตี้ต้องก๋านนั้นเต๊อะ” เวลาเดียวกั๋นนั้นลูกสาวของนางก็หายเป๋นปกติ
เมื่อพระเยซูได้ยินกำอู้กำจ๋าจาอั้น ก็งืดในความเจื้อของนายร้อย จึงอู้กับคนตี้ติดต๋ามว่า “เฮาบอกความจริงหื้อต้านตังหลายฮู้ว่า เฮาบ่เกยปะใผคนใดในประเทศอิสราเอลตี้มีความเจื้อนักขนาดนี้มาก่อนเลย
ส่วนพระเยซูงว้ายหลังปิ๊กมาหันใส่ก็อู้กับนางว่า “ลูกเหย สบายใจ๋ได้แล้วเน่อ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อเจ้าหายโรคแล้ว” แล้วนางก็หายบ่าเดี่ยวนั้นเลย
พระเยซูตอบเขาว่า “ไปเต๊อะเน่อ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อต๋าของเจ้าหายบอดแล้ว” แล้วเขาก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป
พระองค์หันความเจื้อของหมู่เขาก็อู้กับคนง่อยว่า “ลูกเหย บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
พระองค์ก็วางมือบนต๋าของเขาแหมเตื้อนึ่ง คนต๋าบอดก็ปักต๋าผ่อ ต๋าของเขาก็หายดี เขาผ่อหันสิ่งตังหลายได้เป่งหลึ้ง
โครเนลิอัสตกใจ๋กั๋วปักต๋าผ่อทูตองค์นั้น แล้วถามว่า “ต้านเจ้าข้า มีอะหยังกา” ทูตสวรรค์จึงอู้กับต้านว่า “กำอธิษฐานของเจ้ากับตานตี้เจ้าจ้วยเหลือคนตุ๊กคนจ๋น ก็ขึ้นไปเถิงพระเจ้าแล้ว พระองค์บ่ได้ลืมเจ้า
เปโตรกับยอห์นก็ปักต๋าผ่อไปตี้ป้อจายคนนั้นแล้วอู้ว่า “ผ่อเฮานิ”