42 ต๋อนตี้เปาโลกับบารนาบัสก่ำลังเตียวออกไปจากธรรมศาลานั้น ก็มีคนมาอ้อนวอนขอหื้อปิ๊กมาอู้เรื่องนี้แหมในวันสะบาโตต่อไป
“ความฉิบหายก็จะเกิดกับเมืองโคราซินกับเมืองเบธไซดา ถ้าเฮาไปเยียะก๋านอัศจ๋รรย์แบบเดียวกั๋นนี้ตี้เมืองไทระกับเมืองไซดอน คนตังหลายตี้หั้นก็จะกลับใจ๋จากบาป ปากั๋นนุ่งผ้ากระสอบกับเอาขี้เต้าผุกใส่หัวตั๋วเก่าไปเมินแล้ว
แต่มีหลายคนตี้เป๋นคนตังเก๊าในต๋อนนี้ จะก๋ายเป๋นคนตังป๋าย กับคนตังป๋ายต๋อนนี้ จะก๋ายไปเป๋นคนตังเก๊า”
ต๋อนตี้พระเยซูก่ำลังอู้กำเผียบอยู่นั้น ก็มีนายธรรมศาลาของจาวยิวคนนึ่ง เข้ามาคุกเข่าไหว้ต่อหน้าพระองค์อู้ว่า “ลูกสาวของข้าพเจ้าต๋ายบ่ปอเมินมานี่ ขอพระองค์โผดไปวางมือบนตั๋วของเขา ลูกสาวของข้าพเจ้าก็จะปิ๊กเป๋นขึ้นมาแหมใหม่”
เฮาจึงส่งคนไปเจิญต้านตันที ต้านมาแล้วก็ดีแต๊ๆ บ่าเดี่ยวนี้หมู่เฮาอยู่พร้อมกั๋นต่อหน้าพระเจ้าตี้นี่ เปื้อฟังกู้สิ่งตี้องค์พระผู้เป๋นเจ้าสั่งหื้อต้านมาบอกหมู่เฮา”
จากเมืองเปอร์กาต้านหมู่นั้นก็ยังเตียวตางต่อไปจ๋นแผวเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสิเดีย เมื่อเถิงวันสะบาโต เปาโลกับบารนาบัสเข้าไปนั่งฮ่วมในธรรมศาลาของจาวยิว
“ย้อนจาอั้นหมู่ต้านต้องฮู้ไว้ว่า เรื่องความรอดป๊นบาปโต้ษของพระเจ้าได้ยกไปหื้อคนต่างจ้าด แล้วหมู่เขาก็จะฮับฟัง”