9 เปโตรจึงตวยทูตสวรรค์นั้นออกไป แต่บ่ฮู้ว่าตี้ทูตสวรรค์ก่ำลังเยียะนี้เป๋นเหตุก๋ารณ์เกิดขึ้นแต๊ๆ ต้านกึ๊ดว่าฝันไป
แล้วแม่พระเยซูก็ไปบอกคนฮับใจ๊ว่า “เยซูสั่งเยียะอะหยังก็หื้อเยียะต๋ามตี้เปิ้นสั่งเน่อ”
ต๋อนตี้เปโตรก่ำลังอิกขะหลิกในใจ๋ว่านิมิตตี้หันนี้หมายเถิงอะหยัง ในเวลาเดียวกั๋นนั้น หมู่คนตี้โครเนลิอัสใจ๊มาก็ปะบ้านของซีโมนแล้ว หมู่เขาก่ำลังยืนอยู่หน้าปะตู๋ฮั้วบ้านปอดี
วันนึ่งเวลาประมาณบ่ายสามโมง โครเนลิอัสก่ำลังอธิษฐานอยู่ ก็หันนิมิตอย่างเต๋มต๋า คือเขาหันทูตสวรรค์องค์นึ่งของพระเจ้าเข้ามาหาฮ้องต้านว่า “โครเนลิอัสเหย”
“ต๋อนตี้ข้าพเจ้าก่ำลังอธิษฐานตี้เมืองยัฟฟานั้น ข้าพเจ้าอยู่ในภาวะเกิ่งหลับเกิ่งตื่น แล้วหันนิมิต มีอย่างนึ่งผ่อเหมือนผ้าสี่แจ่งผืนใหญ่ลงมาเองเหมือนว่ามีคนก๋ำแจ่งผ้าลงมาจากฟ้ามาหาข้าพเจ้า
ทูตสวรรค์ก็บอกเปโตรว่า “เอาผ้าต่องมัดแอว แล้วสุบเกิบเหีย” เปโตรก็เยียะตวย จากนั้นทูตสวรรค์ก็บอกแหมว่า “ใส่เสื้อ แล้วตวยก้นเฮามา”
“ข้าแต่กษัตริย์อากริปปา หลังจากนั้น ข้าพเจ้าจึงเจื้อฟังนิมิตตี้มาจากสวรรค์นั้นตึงบ่ขัดขืนเลย
ในเมืองดามัสกัสนั้น มีคนนึ่งจื้ออานาเนียเป๋นผู้เจื้อ องค์พระผู้เป๋นเจ้าอู้กับเขาตางนิมิตว่า “อานาเนียเหย” อานาเนียก็ตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าอยู่ตี้นี่”
ย้อนความเจื้อ เมื่ออับราฮัมได้ฮับก๋านฮ้องจากพระเจ้าหื้อไปอยู่ตี้ตี้พระองค์สัญญาไว้ว่าจะหื้อ ต้านก็เจื้อฟัง แล้วออกเตียวตางไปโดยบ่ฮู้ว่าจะไปตี้ไหนตังใด