3 เมื่อกษัตริย์เฮโรดหันว่าเยียะจาอี้เยียะหื้อหมู่จาวยิวปออกปอใจ๋ จึงสั่งหื้อไปยับเปโตรมาแหมคน เซิ่งตั๊ดงานกิ๋นเข้าหนมปังบ่ใส่เจื๊อ
วันตี้นึ่งของงานกิ๋นเข้าหนมปังบ่ใส่เจื๊อ หมู่สาวกเข้ามาหาพระเยซูแล้วถามว่า “จะหื้อหมู่เฮาไปเกียมมื้อปัสกาหื้อพระองค์กิ๋นตี้ไหนดี”
ย้อนว่าหมู่เขาซอบกำยกย่องของคนนักเหลือกำยกย่องของพระเจ้า
พระเยซูก็อู้ว่า “ถ้าพระเจ้าบ่ได้หื้ออำนาจนั้นกับต้าน ต้านก็จะบ่มีอำนาจเหนือเฮา จาอั้นคนตี้ยับเฮามาหื้อต้านก็ผิดนักเหลือต้าน”
“เฮาบอกความจริงแก่ต้านว่า ต๋อนต้านยังเป๋นบ่าว ต้านมัดสายแอวคนเดียวเกียมตั๋วไปหั้นไปนี่ต๋ามใจ๋ตั๋วเก่า แต่เมื่อต้านเฒ่าแล้ว ต้านจะยื่นมือหื้อคนอื่นมัดสายแอวหื้อ แล้วเขาก็จะปาต้านไปหั้นไปนี่ตี้ต้านบ่ใค่ไป”
หลังจากยับเปโตรมาแล้ว ก็เอาไปขังไว้ในคอก แล้วสั่งทหารจ๋ำนวนสี่หมู่ๆ ละสี่คนเปี่ยนเวรกั๋นเฝ้าเปโตรไว้ ตั้งใจ๋ว่าเมื่อเสี้ยงสุดงานนั้นแล้ว ก็จะเอาเปโตรออกไปตัดสินต่อหน้าคนตังหลาย
แล้วเปโตรตึงหมู่อัครทูตแหมสิบเอ็ดคนนั้นก็ลุกยืนขึ้นอู้กับคนตังหลายด้วยเสียงอันดังว่า “ต้านจาวยิวตังหลายตึงหมู่คนตี้อาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม ขอปากั๋นดักก่อน เฮาจะบอกหื้อต้านตังหลายฟัง
หลังจากวันงานกิ๋นเข้าหนมปังบ่ใส่เจื๊อ หมู่เฮาก็ลงเฮือออกจากเมืองฟีลิปปี มาได้ห้าวันก็มาแผวเมืองโตรอัส ก็ปะกับหมู่เขา แล้วย้างอยู่ตวยกั๋นเจ็ดวัน
ผ่านไปแล้วสองปี๋ ปอรสิอัสเฟสทัส ก็มาฮับต๋ำแหน่งเจ้าเมืองแตนเฟลิกส์ แต่เนื่องจากเฟลิกส์ใค่เอาใจ๋จาวยิวก่อนออกจากต๋ำแหน่ง ก็ยังละหื้อเปาโลติดคอกตี้หั้นอยู่
แต่เฟสทัสใค่เอาใจ๋จาวยิวจึงถามเปาโลว่า “เจ้าใค่ไปกรุงเยรูซาเล็มก่อ เปื้อสู้คดีตี้ถูกกล่าวหานี้ต่อหน้าเฮาตี้หั้น”
หมู่เขางืดขนาดเมื่อหันเปโตรกับยอห์นก้าอู้บ่กั๋วใผ สองคนนี้เป๋นคนบ่ได้ฮับก๋านศึกษากับบ่เก่งด้านใดด้านนึ่ง แต่จ๋ำได้ว่าเปโตรกับยอห์นเกยอยู่กับพระเยซูมาก่อน
ตี้อู้จาอี้ข้าพเจ้าอู้เอาใจ๋คนกา บ่ใจ้เน่อ ข้าพเจ้าก่ำลังเยียะหื้อพระเจ้าปอใจ๋ ข้าพเจ้าอู้หื้อคนยอมฮับกา ถ้าข้าพเจ้าเป๋นจาอั้น ข้าพเจ้าก็บ่มาเป๋นคนฮับใจ๊พระคริสต์อยู่จาอี้แน่ๆ
แต่ว่าพระเจ้าหันดีตี้จะมอบก๋านบอกข่าวดีไว้กับหมู่เฮา เฮาจึงบอกข่าวดีนั้นบ่ใจ้เป๋นตี้ปอใจ๋ของมนุษย์ แต่เปื้อเป๋นตี้ปอใจ๋ของพระเจ้าผู้กวดสอบจิตใจ๋เฮา