9 “มีเสียงอู้จากต๊องฟ้าเป๋นเตื้อตี้สองว่า ‘สิ่งตี้พระเจ้าเยียะหื้อสะอาดแล้ว เจ้าบ่ควรถือว่าเป๋นมลทิน’
ย้อนว่าบ่ได้เข้าไปในจิตใจ๋ แต่ลงต๊องแล้วก็ถ่ายออกไปเหีย” (ตี้อู้จาอี้เป๋นก๋านบอกหื้อฮู้ว่าของกิ๋นกู้อย่างกิ๋นได้ บ่มีอันใดเป๋นมลทิน)
เสียงนั้นก็อู้เตื้อตี้สองว่า “สิ่งตี้พระเจ้าเยียะหื้อสะอาดแล้ว เจ้าบ่ควรถือว่าเป๋นมลทิน”
เปโตรก็อู้กับคนตังหลายนั้นว่า “ต้านตังหลายก็ฮู้อยู่แล้วว่า เป๋นก๋านผิดบทบัญญัติตี้จาวยิวคบกาว่าแอ่วหาคนต่างจ้าด แต่พระเจ้าเยียะหื้อหันแล้วว่า บ่ควรจะถือว่าคนนึ่งคนใดเป๋นคนบ่สะอาดกาว่าเป๋นคนมีมลทิน
เหตุก๋ารณ์นี้เกิดขึ้นอย่างเดียวกั๋นเถิงสามเตื้อ แล้วของตึงหมดก็ลอยปิ๊กขึ้นไปบนต๊องฟ้าแหม
แต่ข้าพเจ้าก็ตอบว่า ‘อึ บ่ได้องค์พระผู้เป๋นเจ้า ข้าพเจ้าบ่เกยกิ๋นของต้องห้ามกาว่าของเป๋นมลทิน สัตว์หมู่นี้บ่เกยเข้าปากข้าพระองค์เลยสักกำ’
พระองค์บ่แบ่งหมู่เขาหมู่เฮา แต่จะยกโต้ษบาปหมู่เขาย้อนความเจื้อเหมือนกั๋น
ย้อนว่าถ้อยกำของพระเจ้ากับ กำอธิษฐานเยียะหื้อของนั้นบริสุทธิ์แล้ว