7 หื้อเอาความบ่สบายใจ๋ตึงหมดฝากไว้กับพระเจ้า ย้อนว่าพระเจ้าห่วงใยหมู่ต้าน
ในหมู่ต้าน มีใผพ่องตี้ฮ้อนใจ๋ แล้วต่อจีวิตตั๋วเก่าหื้อยาวออกไปแหมสักหน้อยนึ่งได้
“แล้วเป๋นอะหยังเถิงเป๋นห่วงเรื่องผ้านุ่ง แยงผ่อดอกไม้ต๋ำโต้งต๋ำนาลอว่า งอกงามขึ้นมาได้จาใด มันบ่ได้เยียะก๋าน บ่ได้ปั่นฝ้าย
ย้อนจาอั้นบ่ถ้าฮ้อนใจ๋ว่า ‘จะมีอะหยังกิ๋นพ่องก่อ’ ‘จะมีอะหยังดื่มพ่องก่อ’ กาว่า ‘จะมีอะหยังมานุ่งพ่องก่อ’
แต่พระเยซูนอนหนุนหมอนหลับอยู่ต๊ายเฮือ หมู่สาวกก็มาฮ้องพระองค์ลุก บอกว่า “อาจ๋ารย์บ่ห่วงกั๋นพ่องกา หมู่เฮาก่ำลังจะจ๋มน้ำต๋ายกั๋นหมดแล้ว”
พระเยซูอู้กับหมู่สาวกของพระองค์ว่า “ย้อนจาอั้นบ่ถ้าฮ้อนใจ๋จี้วี้จ้อหว้อเกี่ยวกับจีวิตว่า จะเอาอะหยังมากิ๋น กาว่าเป๋นห่วงเรื่องของตั๋วว่า จะเซาะหาเสื้อผ้าตี้ไหนมานุ่ง
ย้อนจาอั้น แม้สิ่งหน้อยๆ จาอี้ยังเยียะบ่ได้ จะฮ้อนอกตกใจ๋เรื่องอื่นๆ เยียะหยัง
ลูกจ้างก็หนี ย้อนเขาเป๋นก้าลูกจ้าง กับเขาบ่ได้ห่วงแกะเลย
บ่ดีฮ้อนใจ๋ในเรื่องใดๆ เลย แต่ในกู้สถานก๋ารณ์ หื้อขอจากพระเจ้าในสิ่งตี้ต้านต้องก๋านด้วยก๋านอธิษฐาน ก๋านอ้อนวอน กับก๋านขอบพระคุณ