12 เฮาเยียะก๋านเอาแฮงเข้าตุ๊บเข้าต๋ำเปื้อหากิ๋น เมื่อใผแจ้งด่าเฮา เฮาก็ปั๋นปอนหื้อเขา เมื่อถูกค่ำเฮาก็อดเอา
“เมื่อใดหมู่ต้านโดนดูถูกดูแควน โดนค่ำ ถูกใส่ฮ้ายตี้บ่เป๋นเรื่องแต๊ ย้อนติดต๋ามตวยเฮา พระเจ้าโผดหื้อหมู่ต้านเป๋นสุข
แต่เฮาบอกต้านตังหลายว่าจงฮักศัตรู๋ของต้าน หื้ออธิษฐานเผื่อคนตี้ค่ำหมู่ต้านตวย
พระเยซูอธิษฐานว่า “พระบิดาเจ้าข้า ขอยกโต้ษหื้อหมู่เขาตวย ย้อนหมู่เขาบ่ฮู้ว่าก่ำลังเยียะอะหยัง” หมู่ทหารเอาเสื้อผ้าของพระองค์มาจกเบอร์แบ่งกั๋น
จงปั๋นปอนคนตี้แจ้งด่าต้าน จงอธิษฐานเผื่อคนตี้เยียะฮ้ายต่อต้าน
หมู่ต้านจ๋ำกำตี้เฮาเกยบอกไว้ได้ก่อว่า ‘คนฮับใจ๊บ่ใหญ่เหลือเจ้านายของเขา’ ถ้าหมู่เขาค่ำเฮา หมู่เขาก็จะค่ำหมู่ต้านตวย ถ้าหมู่เขาเยียะต๋ามกำสั่งสอนของเฮา หมู่เขาก็จะเยียะต๋ามกำสั่งสอนของหมู่ต้านเหมือนกั๋น
แล้วอยู่กับหมู่เขากับเยียะก๋านตวยกั๋นย้อนว่าเปาโลเป๋นสล่าแป๋งเต็นท์เหมือนกั๋น
หมู่ต้านก็ฮู้ดีอยู่แล้วว่า ข้าพเจ้าเซาะว่าหากิ๋นด้วยมือของข้าพเจ้าคนเดียว เปื้อเลี้ยงตั๋วเก่ากับคนตี้อยู่ตวยข้าพเจ้า
แล้วสเทเฟนก็คุกเข่าฮ้องออกปากเสียงดังว่า “พระองค์เจ้าข้า ห้ามเอาโต้ษหมู่เขาเน่อ ตี้หมู่เขาปากั๋นเยียะบาปนี้” เมื่ออู้จบแล้วสเทเฟนก็ต๋าย
หื้อขอพระเจ้าปั๋นปอนคนตี้ค่ำหมู่ต้าน หื้อพระองค์ปั๋นปอนเขาเต๊อะ บ่ดีขอหื้อพระเจ้าแจ้งสาปเขา
แต่หื้อเยียะเหมือนตี้มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า “ถ้าศัตรู๋ของต้านใค่อยากกิ๋นข้าว ก็หื้อเอาข้าวหื้อเขากิ๋น ถ้าอยากกิ๋นน้ำ ก็หื้อเอาน้ำหื้อเขากิ๋น ก๋านเยียะจาอี้จะเยียะหื้อเขาละอายใจ๋”
อะหยังจะมาแยกหมู่เฮาออกจากความฮักของพระคริสต์ตี้มีหื้อหมู่เฮาได้ จะเป๋นความตุ๊ก ความยากลำบาก ก๋านค่ำ ความอดอยาก ความจ๋น ภัยอันตราย กาว่าก๋านถูกฆ่าต๋ายกา สิ่งหมู่นี้ตึงหมดบ่สามารถแยกหมู่เฮาออกได้เน่อ
กาว่ามีก้าข้าพเจ้ากับบารนาบัสเต้าอั้น ตี้ต้องเยียะก๋านเปื้อหาเลี้ยงตั๋วเก่า
บางคนอาจจะว่า ข้าพเจ้าปล้นคริสตจักรอื่นๆ โดยก๋านฮับสตางค์บริจาคจากหมู่เขา เปื้อเอามาฮับใจ๊หมู่ต้าน
คนขี้ลักขี้จกก็หื้อย้างเหีย หื้อฮิหาเอาคนเดียวโดยสองมือของตั๋วเก่า เปื้อว่าจะมีสิ่งของตี้จะแบ่งปั๋นจ้วยเหลือคนยากจ๋น
ปี้น้องตังหลายจ๋ำได้แน่นอนแล้วว่า ในต๋อนตี้เฮาบอกข่าวดีของพระเจ้าหื้อฟังนั้น หมู่เฮาเยียะก๋านหนักมอกใดต้ามก๋างต้าน หมู่เฮาเยียะก๋านวันค่ำคืนฮุ่งเปื้อเฮาจะบ่เป๋นภาระต่อหมู่ต้านสักคนเดียว
หมู่เฮาบ่กิ๋นอาหารบ่ดายๆ จากใผสักคนเลย แต่หมู่เฮาหมั่นเยียะก๋านหนักตึงเมื่อวันเมื่อคืน เปื้อบ่เป๋นภาระกับใผ
ย้อนจาอั้นหมู่เฮาจึงอดทนเยียะก๋านหนัก ก็ย้อนว่าเฮามีความหวังในพระเจ้าผู้มีจีวิตอยู่ ตี้เป๋นพระผู้จ้วยของคนตังหลายหื้อรอดป๊นบาปโต้ษ โดยเฉพาะคนตี้เป๋นผู้เจื้อ
เมื่อมีใผอู้ดูแควนพระองค์ พระองค์ก็บ่เกยตอบโต้หมู่เขา เมื่อพระองค์ได้ฮับความตุ๊ก พระองค์ก็บ่เกยขู่ว่าจะแก้แค้นใผ แต่พระองค์ได้มอบกู้เรื่องไว้หื้อกับพระเจ้าผู้ตี้ตัดสินอย่างยุติธรรม
แต่ถ้าหมู่ต้านจะต้องโดนค่ำ ย้อนเยียะต๋ามใจ๋พระเจ้า ต้านก็เป๋นสุขแต๊ๆ บ่ต้องกั๋วหมู่เขากับบ่ต้องกึ๊ดนักเน่อ
ถ้าใผเยียะบ่ดีต่อต้านก็ห้ามเยียะบ่ดีตอบเขา กาว่าด่าคนตี้ด่าต้าน แต่หื้อปั๋นปอนหมู่เขาแตน ย้อนว่าพระเจ้าต้องก๋านหื้อหมู่ต้านเยียะจาอี้ แล้วพระองค์จะได้ปั๋นปอนหื้อหมู่ต้าน
จาอั้น คนตี้ต้องปะกับความตุ๊กยากย้อนเป๋นความต้องก๋านของพระเจ้า ก็หื้อฝากจิตวิญญาณของตั๋วไว้กับพระเจ้าผู้สร้างตี้สัตย์ซื่อ กับหื้อเยียะดีต่อไป
แม้แต่มีคาเอลตี้เป๋นหัวหน้าทูตสวรรค์ เมื่อต้านเถียงกับมารว่าใผจะได้ศพของโมเสสไป ต้านยังบ่อู้ดูแควนมารเลย แต่ต้านอู้ก้าว่า “หื้อองค์พระผู้เป๋นเจ้าว่าหื้อเจ้าเอาเต๊อะ”