11 จ๋นต๋อนนี้เฮาก็ยังอดอยากปากแห้ง เสื้อผ้าก็ปุดหวาก โดนเขาบุบเขาตี๋ บ่มีบ้านตี้จะอยู่
พระเยซูบอกเขาว่า “หมาไนยังมีฮูอยู่ นกในอากาศยังมีฮังนอน แต่เฮาผู้เป๋นบุตรมนุษย์ยังบ่มีตี้จะซุกหัวนอน”
แล้วมีจาวยิวบางคนมาจากเมืองอันทิโอกกับเมืองอิโคนียูมจั๊กจวนคนตังหลายเข้าฮ่วมกับหมู่เขา แล้วปากั๋นเอาบ่าหินขว้างเปาโล เมื่อกึ๊ดว่าเปาโลต๋ายแล้ว ก็ปากั๋นลากออกไปไว้นอกเมือง
หลังจากทหารเฆี่ยนไปหลายกำแล้ว ก็เอาตั๋วไปขังไว้ในคอก หมู่ผู้พิพากษาคดีทั่วไปสั่งนายกุมคอกเฝ้าไว้หื้อดี
อานาเนียตี้เป๋นมหาปุโรหิต สั่งหื้อคนตี้ยืนอยู่ฮิมเปาโลตบปากเปาโล
อะหยังจะมาแยกหมู่เฮาออกจากความฮักของพระคริสต์ตี้มีหื้อหมู่เฮาได้ จะเป๋นความตุ๊ก ความยากลำบาก ก๋านค่ำ ความอดอยาก ความจ๋น ภัยอันตราย กาว่าก๋านถูกฆ่าต๋ายกา สิ่งหมู่นี้ตึงหมดบ่สามารถแยกหมู่เฮาออกได้เน่อ
เฮาบ่มีสิทธิ์ตี้จะฮับข้าวฮับน้ำจากปี้น้องผู้เจื้อกา
เถิงแม้ว่าเขาจะเอาหมู่ต้านไปเป๋นขี้ข้า กาว่าจุใจ๊หมู่ต้าน เอาเผียบหมู่ต้าน ยกตั๋วขึ้นเป๋นใหญ่เหลือหมู่ต้าน แม้แต่ตบหน้าหมู่ต้าน หมู่ต้านก็ยังอดทนได้
เฮาต้องทนกับความตุ๊กยากในกู้เรื่องอยู่ แต่เฮาบ่ถูกย่ำหื้อจ๋นจ๋มดิน เฮาหมดปั๋ญญาบ่ฮู้ว่าจะเยียะจาใดดี แต่เฮาก็บ่หมดหวัง
ข้าพเจ้าฮู้แล้วว่ายามมีนัก กาว่ามีบ่ปอเป๋นจาใดพ่อง ข้าพเจ้าเฮียนฮู้ตี้จะอยู่ได้ บ่ว่าจะอยู่ในสถานก๋ารณ์ไหนกาว่ากู้ๆ สถานก๋ารณ์ บ่ว่าจะอิ่ม กาว่ากั้นข้าวอยากน้ำ บ่ว่าจะมีนักล้ำไปกาว่าหน้อยล้ำไป
ก๋านถูกค่ำ กับความตุ๊ก ต้านฮู้เถิงก๋านค่ำตี้ข้าพเจ้าต้องอดทนในเมืองอันทิโอก เมืองอิโคนียูม กับเมืองลิสตรา แต่องค์พระผู้เป๋นเจ้าจ้วยหื้อข้าพเจ้ารอดป๊นจากสิ่งหมู่นั้นกู้อย่าง