29 เปื้อจะบ่มีใผมาอวดต่อหน้าพระเจ้าได้
ย้อนข้าพเจ้าเป๋นคนของพระเยซูคริสต์ ข้าพเจ้าภูมิใจ๋ในงานตี้ได้เยียะหื้อพระเจ้า
หมู่เฮาฮู้แล้วว่า สิ่งตี้เขียนในบทบัญญัติตึงหมด ก็เปื้อบอกกับคนตี้อยู่ใต้บทบัญญัตินั้น จาอั้นจึงบ่มีใผมีข้อแก้ตั๋วได้ กับคนตึงโลกจะต้องถูกพระเจ้าตัดสินเหมือนกั๋นหมด
เมื่อเป๋นจาอี้แล้ว จาวยิวอย่างเฮาจะเอาอะหยังมาอวดว่าเป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรม บ่มีเน่อ จะอ้างเรื่องเยียะต๋ามบทบัญญัติกา ก็บ่ใจ้ แต่เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับความเจื้อเต้าอั้น
ถ้าอับราฮัมได้เป๋นคนถูกต้องต๋ามธรรมย้อนเยียะตวยต๋ามบทบัญญัติ ต้านก็มีเรื่องตี้จะอวดได้ แต่ในสายต๋าของพระเจ้าต้านบ่มีอะหยังอวดได้เลย
อย่างตี้มีเขียนในพระคัมภีร์ว่า “ใผใค่อวดก็หื้ออวดในสิ่งตี้องค์พระผู้เป๋นเจ้าเยียะเต๊อะ”
ใผยกต้านหื้อดีเหลือคนอื่น มีอะหยังพ่องตี้ต้านบ่ได้ฮับมาจากพระเจ้า ถ้าต้านได้ฮับกู้สิ่งมาจากพระเจ้าแล้ว เป๋นจาใดต้านอวดเหมือนกับว่าต้านเซาะมาได้คนเดียว
ตี้หมู่ต้านปากั๋นอวดตั๋วนั้นก็บ่สมควรเลย หมู่ต้านบ่ฮู้กาว่า ใส่เจื๊อฟูหน้อยเดียว ก็เยียะหื้อแป้งเข้าหนมปังฟูตึงก้อน
บ่มีใผอวดตั๋วได้ ย้อนบ่ได้มาจากสิ่งตี้คนเยียะ