7 जिं अबलय् थःत फाइदा दुगु धकाः ताय्काच्वनागु फुक्कं येशू ख्रीष्टयागु निंतिं ज्यालगय् मजूगु धकाः ताय्का।
शहरं पिने थ्यंकाः दूतं धाल, “थःगु ज्यान बचय् यायेत थनं बिस्युं हुँ, लिफः स्वये मते, थन गनं नं दी मते। पहाडपाखे बिस्युं हुँ। अले छिपिं बचय् जुइ।”
लँय् वँवं लोतया कलातं लिफः स्वःगुलिं व चियागु थां जुल।
शैतानं परमप्रभुयात लिसः बिल, “छेंगूया पलेसा छेंगू।” “थःगु ज्यान बचय् यायेत मनूतय्सं थःके दुगु फुक्क मबी ला?
तःमिपिन्सं धिबां यानाः थःत त्वःतके फइ, तर चीमिपिं सुंपाखें नं ग्यानाच्वने माली मखु।
सत्य, बुद्धि, दुग्यां व भिंगु खँ कायेगु स्व! थुमित मी मते।
मालेगु छगू ई दु, त्वःताबीगु छगू ई दु। तयेगु छगू ई दु, वांछ्वयेगु छगू ई दु।
सारा संसार हे ल्हातय् दयाः नं व मनू सिनावन धाःसा वयात छु दइ? वं हानं थःगु प्राण छुकिं लिफ्याना काइ?
गागि हे त्वःताः तिंन्हुयाः व छक्कलं येशूयाथाय् वल।
“सुं मनू जि नाप वये मास्ति वःसा वं थः मांबौ, कलाः, भाःत, मस्त, दाजुकिजा, तताकेहेँ, अले थःत नं जितः स्वयाः अप्वः माया याये मज्यू। अथे याये मफुम्ह मनू जिम्ह चेला जुइ फइ मखु।
अथे हे छिमिसं नं थःके दुगु फुक्कं त्वःते मफुसा छिपिं जिम्ह चेला जुइ फइ मखु।
“व मभिंम्ह दांभरिंनं अथे चलाखि ज्या याःगुलिं वया मालिकं वयागु तारिफ यात। थुकिं सीदत, थ्व संसारयापिं मनूत थःत माल धायेवं चलाख जुइ सः, तर परमेश्वरया मनूत धाःसा अथे मखुगुलिइ चलाख जुयाः सना जुइ मसः।
गाक्क नये धुंकाः इमिसं ल्यंगु छ्व जहाजयात याउँसे च्वंकेत समुद्रय् वान्छ्वया बिल।
मिश्रयागु दक्व सम्पत्ति स्वयाः मुक्ति बीम्ह ख्रीष्टया निंतिं हेला याका जुइगु हे वं तःधं ताय्कल, छाय्धाःसा व परमेश्वरं बीगु सिरपाः कायेत पियाच्वंम्ह खः।