6 आः ला जिमिके बल हे मदयावने धुंकल। थन ला मन्न बाहेक मेगु छुं हे खने मदु।”
अले इपिं परमेश्वर व मोशाया विरोधय् थथे धकाः हाल, “थ्व मरुभूमिइ सीत छाय् छिकपिन्सं जिमित मिश्र देशं हयादियागु? थन मरि मदु, लः नं मदु। थज्याःगु नसा नँनं जिपिं वाक्क जुइ धुंकल।”
वं अमनोनयात धाल, “हे राजकुमार, छि छाय् न्हियान्हिथं थथे निराश जुयादीयागु, छितः छु जुल?” अनंलि अमनोनं वयात धाल, “जिं जिमि किजा अब्शालोमया केहेँ तामारयात तसकं यय्काःगु दु।”
तर गुबलय् निसें जिमिसं स्वर्गयाम्ह रानी द्यःमय्जुयात धुपाँय् च्याकेगु व त्वँसाबलि छायेगु त्वःताः, उबलय् निसें जिमित फुक्क खँया मगाःमचाः जुया वयाच्वंगु दु, जिमि मनूत तरवार व अनिकालं सीगु दु।”