5 सन्ध्याकाः इलय् शहरयागु ध्वाखा तीगु इलय् इपिं पिहां वन। इपिं गन वन जिं मस्यू। याकनं इमिगु ल्यू वंसा इमित नापलाके फइ।”
अनयागु ध्वाखा गुबलें हे ति मखु। अन चा धयागु द हे मदु।
खुसिया सिथय् निखेंपाखे थीथी कथंयागु फलयागु सिमात बुया वइ। उमिगु हः सुकूगनावनी मखु। उमिगु फल गुबलें फुइ मखु। उमिसं फुक्क लाय् हे फल बी, छाय्धाःसा उमित प्याकिगु लः पवित्र थासं न्ह्याइगु खः। उमिगु फल नयेत व उमिगु हः ल्वय् लाय्केत जुइ।”
परमप्रभुं धयादी, “उपिं दिनय्, उगु इलय् इस्राएलया अपराधयात माली, तर छगू नं लुइ मखु, अले यहूदाया पाप नं माली तर छगू नं लुइ मखु। छाय्धाःसा जिं बचय् यानातयागु ल्यं दुगु ब्वयात जिं क्षमा याये।”
छंगु शहरया मू ध्वाखात न्ह्याबलें चालाच्वनी। उपिं ध्वाखात चान्हि गुबलय् नं तीमखु। गुकिं यानाः मनूतय्सं छन्थाय् जाति-जातितय्गु धन-सम्पत्ति हयेमाः। इमि जुजुतय् न्ह्यः न्ह्यः त्याःगुया जुलूस ज्वनाः दुहां वयेमा।
शबाथया न्ह्यः यरूशलेमया ध्वाखातय् खिउँसे च्वनावःबलय् जिं ध्वाखात तीगु व शबाथ सिमधःतले मचाय्केगु आज्ञा बिया। शबाथ खुन्हु छुं नं कु दुने हये मफयेमाः धकाः जिं ध्वाखाय् पिवाःत तया।
ल्यूवंपिं मनूत धाःसा इमित ल्यू वँवं यर्दन खुसि छीगु थाय् तक वन। इमित ल्यूवंपिं पिने वनेवं शहरया मू ध्वाखा तिनाबिल।
तर व मिसां उपिं निम्ह मनूतय्त यंकाः सुचुकातःगु खः। वं धाल, “खः, इपिं मनूत जिथाय् वःगु खः, तर इपिं गनं वःगु खः धइगु जिं मस्यू।
(वं इमित तलय् कःसि यंकाः अन गंकातःगु तिसिमाया दंया क्वय् सुचुकातःगु खः।)
दाऊदयात ज्वनेत शाऊलं छ्वयाहःपिं मनूत वःबलय् मीकलं धाल, “व ला म्हं मफयाच्वंगु दु।”