8 अथे जुयाः भांग्राया वसः फ्यु। ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व, छाय्धाःसा परमप्रभु आः तक नं झीपिं खनाः तंचायाच्वनादीगु दु।
वय्कलं थः दूत थें यानाः इमित थःगु ग्यानापुगु तं प्वंकादिल।
छिपिं कैदीत जुयाः लुफिं हानाः क्वःदइ वा सीपिनिगु दथुइ लानाच्वनी। अज्ज नं वय्कःया तं क्वलाःगु मदुनि, अले वय्कःया ल्हाः ल्ह्वनातःगु हे दनि।
ततःसलं हालाः ख्व! परमप्रभुया दिं लिक्क हे वःगु दु। व दिनय् दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं नाश यानादी।
व दिंखुन्हु प्रभु, दक्व शक्ति दुम्ह परमप्रभुं छिमित ख्वयेत व विलाप यायेत, छेनय् सँ खायेत व भांग्रा फीत सःतादिल।
अय् याउँक च्वनाच्वंपिं मिसात, थुरथुर खा, हे याउँक च्वनाच्वंपिं म्ह्याय्पिं थुरथुर खा। थःगु वसः त्वःताः पचिंनांगा जु, अले थथःगु जँय् भांग्रा हिनाब्यु।
अथे जुयाः परमप्रभु थः प्रजालिसे तंचायादीगु दु अले इमित सजाँय बीत थःगु ल्हाः ल्ह्वनादीगु दु। पर्वतत थरथर खाइ अले सीम्हत धू थें लँय् अथें हे वांछ्वया तइ। तर उलि जुलं नं परमप्रभुया तं क्वलाइ मखुनि अले इमित सजाँय बीत वय्कःया ल्हाः ल्ह्वना तुं च्वनादी।
अरामीतय्सं पुर्बपाखें व पलिश्तीतय्सं पच्छिमपाखें म्हुतु चाय्काः इस्राएलयात घुतुकुगु दु। अज्ज नं वय्कःया तं क्वलाःगु मदुनि, अले वय्कःया ल्हाः ल्ह्वनातःगु हे दनि।
उकिं इमि ल्याय्म्हपिं मनूत खनाः परमप्रभु लय्तायामदी, न वय्कलं इमि मां बौ मदुपिं व भाःत मदुपिन्त माया यानादी। छाय्धाःसा फुक्क मनूत परमेश्वरयात मानय् मयाइपिं व दुष्ट खः। सकसिगु म्हुतुं मभिंगु खँ पिहां वइ। अज्ज नं वय्कःया तं क्वलाःगु मदुनि, अले वय्कःया ल्हाः ल्ह्वनातःगु हे दनि।
मनश्शें एफ्राइमयात व एफ्राइमं मनश्शेयात नइ, अले इपिं निथिं यहूदाया विरोधय् जुइ। अज्ज नं वय्कःया तं क्वलाःगु मदुनि, अले वय्कःया ल्हाः ल्ह्वनातःगु हे दनि।
“बिलाप या! अय् फैजवाःत, ख्व! छिपिं बथांया नायःत, धुलय् ग्वारा ग्वारा तु! छाय्धाःसा छिमित पालाः स्याइगु ई थ्यंकः वःगु दु। छिपिं ग्वतुली अले जिं भिंगु थलयात थें छिमित चुंचुं याये।”
थःगु मनय् दुगु इच्छा पूमवंतले परमप्रभुया तच्वःगु तं क्वलाइ मखु। लिपा छिमिसं थ्व बांलाक सी।
मोआबया बेइज्जत जूगु दु, छाय्धाःसा वयात चुंचुं याःगु दु। ‘नुगः मछिंकि, ख्व, मोआबयात नाश यात’ धकाः अर्नोन खुसि सिथय् वनाः धा।
हे जिमि मनूत, भांग्राया वसः फिनाः नउलय् ग्वारा ग्वारा तु। याकः काय्या लागि ख्वय् थें हे ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व। छाय्धाःसा नाश याइम्ह झीथाय् आकाझाकां वइ।
थ्व लँपु जुयावनीपिं सकलें मनूत, छु छिमित थुकियागु छुं वास्ता मदु ला? प्यखेरं स्व व बिचाः या, थःगु तःधंगु तंया दिनय्, परमप्रभुं जितः बियादीगु दुःखकष्ट थें ज्याःगु मेगु छुं दुःख दु ला?
अय् सीमानिम्ह मनू, तसलं ख्वयाः बिलाप या! छाय्धाःसा थ्व जिगु प्रजाया विरोधय् दु। थ्व इस्राएलया फुक्क शासकतय्गु विरोधय् दु। इमित जिम्ह मनूतनापं हे तरवारया अधीनय् ब्यूगु दु। उकिं छाति दा!
“अय् सीमानिम्ह मनू, थ्व अगमवाणी ल्हानाः थथे धा, ‘परमप्रभु परमेश्वरं थथे धयादी, “‘ख्वःसलं थथे धा, “हाय! व दिं!”
हे पुजाहारीत, भांग्रा फिनाः नुगःपा दादां ख्व! हे वेदीया न्ह्यःने सेवा याइपिं, ह्वाँय्ह्वाँय् ख्व! हे जिमि परमेश्वरया न्ह्यःने सेवा याइपिं, भांग्रा फिनाः चच्छि च्वँ, छाय्धाःसा छिमि परमेश्वरया छेँय् अन्नबलि व त्वँसाबलि छाये हयेगु दीधुंकल।
जिं छिमिगु नखःचखःयात दुखं च्वनीगु दिनय् व छिमिगु दक्व म्येयात ख्वःसलय् हिलाबी। जिं छिपिं सकसितं भांग्रा फीकेबी अले सँ खाकेबी। याकः काय्या निंतिं दुखं च्वंथें व ईयात यानाबी। व दिं तसकं म्हाइपूगु दिं जुइ।
थःयःपिं मस्तय्गु लागि दुखं च्वनाः थःगु छेनय् च्वंगु सँ खा। थःत गिद्ध थें पाचु छ्यं दय्की। छाय्धाःसा छिमि मस्तय्त ज्वनाः छिमिगुपाखें तापाक यंकी
परमप्रभुं मोशायात धयादिल, “थुपिं मनूतय् सकल नायःतय्त ज्वँ! अले परमप्रभुया ग्यानपुसे च्वंगु तं इस्राएलीतपाखें चिलावनेमा धकाः परमप्रभुया न्ह्यःने इमित सकसिनं खंक सुयाः स्यानाब्यु।”