6 इमिसं थुलि तक नं मधाः, ‘झीत मिश्र देशं च्वय् हयादीम्ह अले मरुभूमिइ, गंगु जमिन व न्हसिकाप दुगु, लः मदुगु सुनानं पलाः मतःगु, सुं नं मच्वनीगु तसकं खिउँगु देशया दथुं ब्वना हयादीम्ह परमप्रभु गन दी?’
एलियायागु गां खुसी च्वंगु लःयात कय्काः वं धाल, “एलियाया परमेश्वर, परमप्रभु गन दी?” थुकथं वं लःयात कय्कल। वं लःयात कय्कूबलय् लः जवय् व खवय् निब्व जुल। अले एलीशा खुसिया उखे वन।
उगु दिंयात तसकं खिउँगु व मृत्युया किचलं त्वपुइमा। सुपाचं उगु दिंयात त्वपुइमा। अन निभाः मत्वयेमा।
तर सुनानं थथे धाइ मखु, ‘जिम्ह सृष्टिकर्ता परमेश्वर गन दु, गुम्हय्सिनं चान्हय् नं म्ये बियादी,
न्ह्याथे हे तसकं खिउँसे च्वंगु लं वनेमाःसां जि छतिं हे ग्याये मखु, प्रभु! छाय्धाःसा छि जिलिसें दी, छिगु कथिं व तुतामं नं जितः ब्वलंकाबी।
जिं वने धुंकूगु खँ लुमंके, यक्व न्हापाया दिंया खँ।
“छिपिं दास दासी जुयाच्वंगु मिश्र देशं पित हयाम्ह जि परमप्रभु छिमि परमेश्वर खः।
इमिगु फुक्क दुःखकष्टय् वय्कः नं दुःखी जुयादिल, अले वय्कःया दूत इमित बचय् यायेत इमिथाय् वल। वय्कःया दयामाया व कृपाय् वय्कलं मू पुलाः इमित छुत्कारा यानादिल। वय्कलं इमित दुःखकष्टपाखें थकयादिल, अले न्हापा न्हापायागु इलय् वय्कलं इमित क्वबियादिल।
छिगु नां काइपिं छम्ह नं मदु, छितः ज्वनेगु सुनानं कुतः याइ मखु, छाय्धाःसा छिं थःगु ख्वाः जिपिंपाखें सुपिकादीगु दु, अले जिमित जिमिगु पापया शक्तिइ त्वःतादीगु दु।
वय्कलं तसकं खिउँगु हये न्ह्यः हे, तसकं खिउँगु डाँडाय् छिपिं लुफिंहाये न्ह्यः हे परमप्रभु थः परमेश्वरया प्रशंसा या! छिमिसं जःया आशा याइ, तर वय्कलं उकियात खिउँगुलिइ हिलाः तसकं खिउँकादी।
“छं वनाः यरूशलेमय् च्वंपिं सकसितं थ्व खबर न्यंकि, “परमप्रभुं थथे धयादी, ‘छं ल्याय्म्हबलय्यागु भक्ति, “‘भम्चा थें छं जितः माया याःगु जि लुमंसे वः। मरुभूमिइ, पुसा मह्वःगु थासय् छ जिगु ल्यूल्यू जुइगु।
‘परमप्रभु गन दी?’ धकाः पुजाहारीतय्सं मन्यं। व्यवस्था स्यनीपिन्सं नं जितः म्हमसील। शासकतय्सं नं जिलिसें विद्रोह यात, अगमवक्तातय्सं बालद्यःया नामय् अगमवाणी ल्हात अले ज्यालगे मजूपिं मूर्तितय्त पुजा यात।
इमिसं परमप्रभुया बारे मखुगु खँ धाःगु दु। इमिसं धाल, “वय्कलं छुं यानादी मखु। झीत छुं जुइ मखु। झीसं गुबलें तरवार व अनिकाल खनी मखु।
अनच्वंपिं मनूतय्सं ‘धात्थें परमप्रभु म्वाःम्ह खः’ धया पाफःसां इमिसं मखुगु खँ ल्हानाच्वंगु दु।”
वयागु शहरत सुनसान जुइ, छगू सुख्खा व मरुभूमिया देश, छगू देश गन सुं च्वनी मखु, गनं जुयाः सुं वये वने याइ मखु।
परमप्रभुं इस्राएलयात मिश्रया दासपाखें त्वःतकाहयेत छम्ह अगमवक्तायात छ्यलादिल, अले छम्ह अगमवक्तापाखें वय्कलं वयात रक्षा यानादिल।
“तर जि ला परमप्रभु छिमि परमेश्वर खः। जिं छिमित मिश्र देशं पित हयागु खः। छिमिसं जि बाहेक सुं मेपिन्त परमेश्वर धकाः मानय् मयायेगु, छाय्धाःसा छिमित उद्धार याइम्ह जि जक खः।
एमोरीतय्गु देश बीत जिं छिमित मिश्र देशं लिगना हया, पिइदँ तक मरुभूमिइ न्ह्यलुवाः जुयाः यंकाः।
थ्व खिउँथाय् च्वनाच्वंपिं मनूतय्सं छगू तःधंगु जः खनीतिनि। कालया किचलय् लाःगु देशय् च्वनाच्वंपिन्सं नं थ्व तःधंगु जः स्वइतिनि।”
अनंलि परमप्रभु परमेश्वरं झीत आज्ञा बियादी थें झीपिं होरेबं पिहां वयाः छिमिसं खंगु मिखां न्ह्याये मदुगु व ग्यानपुस्से च्वंगु मरुभूमि जुयाः एमोरीतय्गु पर्वत देशपाखे वना। अले झीपिं कादेश-बर्ने थ्यंकः वना।
वय्कलं इमित फय्या ग्यानापुगु सलं जाःगु झिजांमिजां दंगु मरुभूमिइ लुइकादिल। वय्कलं इमित बचय् यानादिल, अले थःगु मिखाया नानिचायात थें सुसाःकुसाः यानादिल।
छिमित क्वमिलु यायेत, छिमिगु मन स्वयेत अले वय्कःया आज्ञा मानय् याइ कि मयाइ धकाः सीकेत थुपिं पिइदँ यंकं मरुभूमिया लँपुइ परमप्रभु छिमि परमेश्वर न्ह्यलुवाः जुयाः गथे यानाः छिमित हयादिल व लुमंकि।
अले गिदोनं वयात धाल, “हे जिम्ह प्रभु, परमप्रभु जिपिंलिसें दीसा छाय् थ्व फुक्क आपत जिमिके वःगु? जिमि अबुपिन्सं जिमित थथे धाःगु खः, ‘छु परमप्रभुं झीत मिश्रं पित हयादीगु मखु ला?’ वय्कःया अजू चायापुगु ज्या गन दु? तर आः ला परमप्रभुं झीत त्वःतादीगु दु। अले मिद्यानीतय्गु ल्हातय् बियादीगु दु।”