4 इमिसं वयात वहः व लुं बांलाकी। इमिसं वयात मुगः व नकिनं कुतुं मवयेमा धकाः बल्लाक ताइ।
इमि द्यःत ला लुँ व वहलं दय्कूपिं खः, मनूतय्गु ल्हातं दय्कूपिं खः।
जाति जातिया मूर्ति ला लुँ व वहः खः, उपिं फुक्क मनूतय्सं दय्कूगु खः।
धातुया ज्या याइम्हय्सिनं छकू धातु काइ अले ज्याभः छ्यलाः उकियात मिइ छुइ, उकियात मुगलं दायाः मूर्तिया बां पिकाइ। वं थःगु बल्लाःगु लप्पां ज्या याइ। ज्या यायां वयात नयेपित्याइ अले वयागु बल कम जुइ। व प्याः चाइ अले कमजोर जुइ।
मनूतय्सं थःगु म्हिचात चाय्काः लुँ प्वंकी, अले वहः ताल्जुइ लनी। इमिसं कारिगरयात ज्याला बियाः द्यःतय्गु मूर्ति दय्केबी। अले इपिं उकिया न्ह्यःने क्वछुनाः भागि याइ अले उकियात पुजा याइ।
इमिसं उकियात ब्वहलय् तयाः क्वबिया जुइ, अले उकियात तयेमाःगु थासय् तइ, अले व धस्वानाच्वनी। व थासं व थः हे थुखे उखे न्ह्यानावने फइ मखु। सुं मनूत न्ह्यःने वयाः तसलं हाला ग्वाहालि फ्वंसां वं लिसः बी फइ मखु, अले वयागु दुःखकष्टपाखें वं बचय् याये फइ मखु।”
इमिसं धातुयागु मूर्तित दय्काः आः झन यक्व पाप याइ, अले इमिसं थःगु हे निंतिं शिल्पकारतय्सं दय्कूगु वहःयागु मूर्तित दय्कल। थुपिं मनूतय्गु खँय् थथे धयातःगु दु, “इमिसं मनू बलि छाइ, द्वहंया मूर्तियात चुप्पा नइ।”
धिक्कार वयात, सुनां सिँयात थथे धाइ, ‘म्वाना वा!’ अय् न्ववाय् मफुगु ल्वहं, ‘दँ!’ छु व मूर्तिं छिमित छुं खँ स्यने फइ ला? व ला लुँ व वहलं भुनातःगु दु, उकी सासः हे मदु।”