27 Mahten Thomas i lakah, “Hilai ah na khutzung tuah zenin, ka khut zo inna, na khut tuah ka naak hi zenin hi. Umthei ngawlin um toh pahsun; um tohin,” ti hi.
Jesuh in, “Maw upnak nei ngawl mikhialte! Itik tian kaw nangmuh ka umpih hih tuk? Ituk tian kaw ka ngah hih tuk? Naupang pa cu ka lakah pui un,” ti hi.
Jesuh in, “Upnak nei ngawlte,” tin a nungzuitute liat hi. “I tuk tian nangmuh tuah um kawm tuk laih ing kaw? Nohte tuah i can thuak tuk laih ing kaw? Naupang pa cu ka lakah hunpih un!”
Ka khut, ka ke zo hem un, keimah ngangai ing. Zo teh unna, mah bek ten thei pheng tuk uh ci. Thi-la in, taksa le nguh nei ma hi, mahnaven kei cu nei ing,” ti hi.
Jesuh in, “Noh itizah takin muannak nei ngawlmi le mi suaksual hi uh cim? Noh tei lakah i tuk tian um tuk hing ngim? Itih tian thuak hih tuk hing ngim?” tin ti hi. Mahpa i lakah, “Na capa cu hilai ah hunpihin,” ti hi.
Mah hangin nungzuitu dang ten, “Topa mu ung hi,” tin hilh li haw naven Thomas in, “A khut thikin, a khetnak haw meima pawn mu in, ka khut tuah mah meima pawn zenin le a pang ka zen laih ngawl sung cu um thei tuk mang,” ti hi.