9 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က လူထုပရိသတ်အား ပုံဥပမာတစ်ခုဖြင့် မိန့်ဆိုသည်မှာ “လူတစ်ဦးသည် စပျစ်ခြံတစ်ခြံကို စိုက်ပျိုးခဲ့ပြီးနောက် ထိုခြံကို လူငှားထား၍ အချိန်အတန်ကြာ ခရီးရှည်ထွက်သွားခဲ့၏။
တစ်ခါက တိုင်းပြည်တစ်ပြည်၌ တော်ဝင်မင်းသားတစ်ပါးရှိလေ၏။ တစ်နေ့သောအခါ သူသည် သူ၏အစေခံဆယ်ဦးကိုခေါ်၍ တစ်ဦးစီကို ငွေတစ်မိနာ့စီပေးကာ ‘ငါသည် ဝေးလံသောတိုင်းပြည်သို့ ခရီးရှည်ထွက်ရမည်ဖြစ်၍ ငါပြန်မရောက်မီအချိန်အထိ ဤငွေဖြင့် စီးပွားရှာကြလော့’ ဟုမိန့်မှာလေ၏။
စပျစ်သီးပေါ် ချိန်ရောက်သောအခါ ပိုင်ရှင်သည် အစေခံတစ်ဦးကို သူ၏စပျစ်ခြံသို့ စေလွှတ်၍ သူရသင့်ရထိုက်သော ဝေစုအား သွားယူစေ၏။ သို့သော် လူငှားတို့သည် ထိုအစေခံကို ရိုက်နှက်၍ လက်ချည်းသက်သက်ပြန်လွှတ်လိုက်ကြ၏။
ထိုအခါ ကိုယ်တော်က “ဤသို့ဆိုလျှင် ငါသည်လည်း ဤကဲ့သို့အမှုအရာများပြုလုပ်ရန် အခွင့်အာဏာသည် မည်သူ့ထံမှရသည်ကို သင်တို့အား ဖြေမည်မဟုတ်” ဟုမိန့်တော်မူ၏။