18 ငါသည် ယခုပင် ဖခင်ထံသို့သွား၍ “အဖေ၊ အကျွန်ုပ်သည် ဘုရားရှင်ကိုလည်းကောင်း၊ အဖေ့ကိုလည်းကောင်း ပြစ်မှားမိခဲ့ပါပြီ။
ထိုအခါ ကိုယ်တော်က “သင်တို့ဆုတောင်းကြသောအခါ ‘ရွှေမြို့တော်၌ရှိတော်မူသောအဖဘုရား၊ အဖဘုရား၏နာမတော်သည် ရိုသေလေးမြတ်ခြင်းခံရပါစေသော်။ သာသနာတော်ပေါ်ထွန်းပါစေသော်။
အဆုံး၌ သားငယ်သည် အသိတရားရ၍ ‘ငါ၏ဖခင်အိမ်၌ အလုပ်သမားမည်မျှပင် များနေစေကာမူ သူတို့သည် အစားအစာဝဝလင်လင်စားကြရ၏။ ငါမူကား ဤအရပ်၌ အစာငတ်လျက် သေရတော့မည်။
အကျွန်ုပ်ကို သားတစ်ဦးကဲ့သို့ မသတ်မှတ်ပါတော့နှင့်။ အစေခံတစ်ဦးကဲ့သို့သာ ထားပါလော့” ဟုဆိုမည်’ ဟုတွေးတော၏။
သားငယ်ကလည်း ‘အဖေ၊ အကျွန်ုပ်သည် ဘုရားရှင်ကိုလည်းကောင်း၊ အဖေ့ကိုလည်းကောင်း ပြစ်မှားမိခဲ့ပါပြီ။ အကျွန်ုပ်သည် အဖေ၏သားဟူ၍ အခေါ်ခံရန် မထိုက်တန်တော့ပါ’ ဟုဆို၏။
သို့သော်ငြား အခွန်ကောက်သူမှာမူ အခြားသောသူများနှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင်ရပ်ကာ ကောင်းကင်ကို မော်မကြည့်ရဲဘဲ ရင်ဘတ်စည်တီး၍ ‘အို ဘုရားရှင်၊ အပြစ်ဒုစရိုက်များလှပါသော အကျွန်ုပ်ကို ငဲ့ညှာသနားတော်မူပါ’ ဟုဆုတောင်းလေ၏။