17 အဆုံး၌ သားငယ်သည် အသိတရားရ၍ ‘ငါ၏ဖခင်အိမ်၌ အလုပ်သမားမည်မျှပင် များနေစေကာမူ သူတို့သည် အစားအစာဝဝလင်လင်စားကြရ၏။ ငါမူကား ဤအရပ်၌ အစာငတ်လျက် သေရတော့မည်။
ထိုအခါ သားငယ်သည် ငတ်မွတ်လှသဖြင့် ဝက်တို့စားသည့်အစာကိုပင် စားခွင့်ရလိုသော်လည်း မည်သူကမျှ သူ့အား စားစရာမပေးခဲ့ချေ။
မရဏနိုင်ငံ၌ ဒုက္ခဝေဒနာခံစားရလျက်နေ၏။ သူဌေးသည် အပေါ်သို့ မျှော်ကြည့်သည့်အခါ၌ အာဗြဟံနှင့်အတူရှိသော လာဇရုကို မြင်လေ၏။
လူတို့သည်လည်း ထိုအဖြစ်အပျက်ကို ကြည့်ရှုရန် မြို့ထဲမှထွက်လာကြလေ၏။ သူတို့သည် အထံတော်သို့ ရောက်ကြသောအခါ မကောင်းဆိုးဝါး ဝင်ပူးခြင်းမှ လွတ်မြောက်သွားသူသည် အဝတ်အစားများ ဝတ်ဆင်လျှက် ကိုယ်တော်၏ခြေတော်ရင်းတွင် အကောင်းပကတိအတိုင်း ထိုင်လျှက်ရှိနေသည်ကို မြင်တွေ့ကြသောအခါ အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားကြလေ၏။