2 आबसे तुसब अइ पिरथिबीमे बाचै तलिक आपन जिबन लोकके जखा अधलाह इक्छामे नै, महज परमेस्वरके इक्छा अनुसारके जिबन बिता।
कथिलेत जे स्वरगमे रहैबला परमेस्वर पिताके इक्छा पालन करैछै, उहे हमर माँ आ हमर भाइ आ हमर बहिन चियै।”
तब उ ओइसबके कहल्कै, ‘तुसब हमर अङगुर बारीमे काम करैले जो, जे उचित हेतै से हम तोरासबके देबौ।’
आब यि दुइ बेटासबमे के आपन बाबुके आग्या मानल्कै?” तब उसब जबाफ देल्कै, “पहिन्का बेटा।” तब येसु उसबके कहल्कै, “साँचेके हम तोरासबके कहैचियौ, बटी उठाइबलासब आ बेस्यासब तोरासबसे अगा परमेस्वरके राजमे परबेस करतौ।
“हमरा ‘हे परभु, हे परभु’ कहैबला कोइ नै स्वरगके राजमे ढुकैले सक्तै। महज जे स्वरगमे रहैबला पिताके इक्छा पालन करतै उ लोक मातरे स्वरगके राजमे ढुकैले पाबतै।
कथिलेत जे परमेस्वरके इक्छा पालन करैछै, उहे हमर माँ आ हमर भाइ आ हमर बहिन चियै।”
कथिलेत सब परकारके नै निक बातसब मनके भितरसे खराब बिचार, अनैतिक समबन्ध, चोरी, हतिया, बेबिचार
उसब नै त लहुसे, नै त सारिरीक इक्छासे, नै लोकके कोनो इक्छासे महज उसब परमेस्वरसे आत्मिक रुपमे जल्मैछै।
यदि कोइ ओकर इक्छा अनुसार काम करैले चाहैछै त से उ जाइन जेतै, कि हमर सिक्छा परमेस्वरसे एलछै, कि हम आपने मनसे बोलैचियै।
अइ सन्सारके लोकसब जखा देखासेखी नै कर महज आपन सोच-बिचार परमेस्वरके परिबरतन करैले दहै। तब परमेस्वरके असल, मनपरैबला आ सिध इक्छा कथी चियै से तुसब जानबिही।
अपनोसब आपने लेल नै जियैचियै आ आपने लेल नै मरैचियै।
तहिनङ कैरके तुहुसब आपन-आपन पापके खातिर मरल महज येसु खिरिस्टसङे परमेस्वरके लेल जिबित भेल समझ।
अहँ, ओनङ करनाइ ठिक नै छै। पापेके खातिर अपनासब मरल चियै, तब कनङके पाप करैत जियैले सक्बै?
अहैलेल हे हमर भाइ-भैयासब, तुसब खिरिस्टसङे बेबस्थाके लेल मरल चिही त तुसब सेहो खिरिस्टेसङे मरलसे जिबित भ्याके एक भेलचिही, ताकी अपनासब परमेस्वरके लेल असल काम करैले सकी।
उ सबके लेल मरलै, ताकि बाचैबलासब आबसे आपने लेल नै बाच्तै, महज ओकरलेल बाँचे, जे ओकरासबके खातिर मरलै आ फेनसे जिबित भ्याके उठ्यालगेलै।
अपनोसब एक समयमे ओहैसब जखा आपन देहके आ मनके इक्छा पुरा करैमे लागल छेलियै आ औरो लोकसब जखा अपनोसब परमेस्वरके दन्ड पाबैबला छेलियै।
अहै खातिर हम परभुके देल अधिकारसे तोरासबके जोर द्याके कहैचियौ, आबसे तोरासबके चालचलन परमेस्वरके नै चिन्हैबलासब जखा नै हेबे। कथिलेत ओइसबके सोच-बिचार बेकार छै।
तै खातिर मुरुख लोक नै बन महज परभु तोहरसे कोन आसा करनेछौ से जान।
तोरासबके काम खाली मालिकके खुस करैके उदेससे देखाबैके लेल नै कर, महज खिरिस्टके नोकर-चाकरसब जखा पुरे हिरदयसे परमेस्वरके इक्छा पुरा कर।
तैखातिर हमसब यि बात जहियासे सुन्नेचियै तहियेसे तोरासबके खातिर हरदम परथना करैत आइबरहलचियौ। पबितर आत्मासे मिलल पुरा आत्मिक ग्यान आ समझसे परमेस्वरके पुरा इक्छा जानैले सक कैहके हमरासबके परथना छै।
कथिलेत तोरासबके पुरन्का जिबन मरलछौ आ तोरासबके लया जिबन खिरिस्टसङे परमेस्वरमे घोसरलछौ।
तोरासबके एकटा भाइ, खिरिस्ट येसुके दास इपाफरास सेहो गोरलगी पठाइनेछौ। उ तोरासबके खातिर हरदम जोरतोरसे परथनामे सम्झैत रहैछौ ताकी तुसब बलगर हो आ परमेस्वरके सब इक्छा पुरा रुपसे मानैले सक।
केहनो परिस्थितीमे परमेस्वरके धन्यबाद दहै, कथिलेकी येसु खिरिस्टमे तोरासबके लेल परमेस्वरके इक्छा यिहे चियौ।
तोरासबके हर परकारके असल गुनसबसे भरिपुरन करे आ तुसब ओकर इक्छा पुरा करैले सक। परमेस्वरके जे मन परैबलाछै से येसु खिरिस्ट दुवारा उ तोरासबमे करे। ओकर महिमा जुगो जुग तलिक रहे। आमेन।
उ आपन इक्छा अनुसार सत बचनसे अपनासबके लबका जलम देल्कै, ताकी हमसब ओकर सिरिस्टीके एकटा पहिल्का फल जखा भ्यासकी।
तुसब आग्याकारी धिया-पुता जखा रह। अन्जानमे रहै बखत अधलाह इक्छा अनुसार जनङ करैछेल्ही तनङ नै कर।
अहैलेल तुसब दुस्टतासे, छल-कपटसे, सब डाहसे आ सब निन्दासे दुरे रह।
सन्सार आ सन्सारके कुइक्छासब ओर्या जाइछै, महज परमेस्वरके इक्छामे चलैबला लोक सबदिन जिबित रहतै।