زبور 102:7 - Muslim Sindhi Bible

⁷ مون کي اوجاڳن اچي وڪوڙيو آهي ۽ ننڊ اچي ئي ڪين ٿي. آءٌ انهيءَ پکيءَ جيان ٿي پيو آهيان، جيڪو اڪيلو ڪنهن ڇت تي ويٺو هجي.

Sindhi Bible

⁷ آءٌ اوجاڳا پيو ڪڍان، آءٌ انهيءَ جهرڪيءَ وانگي آهيان جا کڏ تي اڪيلي ويٺي هجي.

زبور 102:7 Iomraidhean Croise

ايوب 30:29

منهنجي پڪار اهڙي غمگين ۽ اٻاڻڪي آهي، جيئن ڪنهن گدڙ يا شترمرغ جي رُوڙ.

زبور 130:6

جيئن چوڪيدار صبح ٿيڻ جو انتظار ٿا ڪن، هائو، جيئن پهري وارا پرهہ ڦٽڻ لاءِ واجھائين ٿا، تيئن آءٌ انهن کان بہ وڌيڪ ڌڻيءَ لاءِ اوسيئڙو ٿو ڪريان.

زبور 22:2

اي منهنجا خدا! آءٌ ڏينهن رات تو کي پڪاريندو ٿو رهان، پر تون منهنجي دانهن تي ڪو ڌيان نہ ٿو ڏين.

زبور 38:11

منهنجي انهيءَ آفت جي ڪري منهنجا دوست ۽ پيارا بہ مون کان پري ٿي ويا آهن، بلڪ منهنجا مٽ مائٽ بہ منهنجي ويجھو نہ ٿا اچن.

زبور 77:4

هو منهنجي اکين کي ننڊ ڪرڻ کان روڪي ٿو، مون کي اهڙي ڳڻتي وٺي ويئي آهي جو ڳالهائي بہ نہ ٿو سگھان.