زبور 102:4 - Muslim Sindhi Bible

⁴ گاهہ وانگر منهنجي اميد بہ ڪومائجي سُڪي ويئي آهي، ايتري قدر جو ماني کائڻ تي بہ دل نہ ٿي ڪري.

Sindhi Bible

⁴ منهنجي دل گاهہ وانگي ڪومائجي ۽ سڪي ويئي آهي؛ ۽ آءٌ پنهنجي ماني کائڻ بہ ڀلجيو وڃان.

زبور 102:4 Iomraidhean Croise

2.سموئيل 12:17

سندس درٻار جا امير وٽس آيا ۽ کيس زمين تان اٿارڻ لڳا، پر هو نہ اٿيو ۽ انهن سان گڏ ماني کائڻ کان بہ انڪار ڪيائين.

عزرا 10:6

پوءِ عزرا خدا جي گھر وٽان روانو ٿيو ۽ يهوحانان ولد الياسب جي ڪوٺيءَ ۾ رات رهيو. جيستائين هو اتي هو تيستائين نہ ڪجھہ کاڌائين ۽ نہ وري ڪجھہ پيتائين، ڇاڪاڻ تہ هن جلاوطنيءَ مان موٽي آيلن جي گناهہ تي سوڳ پئي ڪيو.

ايوب 10:1

”آءٌ پنهنجي حياتيءَ کان بيزار آهيان، تنهنڪري آءٌ پنهنجي شڪايت ڪندو رهندس. آءٌ پنهنجي دل جي ڏک وچان چوان ٿو تہ

ايوب 30:30

منهنجي کل ڪاري ٿي ويئي آهي ۽ جسم تان لهيو ٿي پوي. منهنجي سڄي جان بخار ۾ پيئي ٻري.

ايوب 33:20

جنهن ڪري هن جي جيءَ کي ماني نہ ٿي وڻي، ۽ سندس روح کي عمدو طعام بہ پسند نہ ٿو اچي.

ايوب 6:4

قادرِمطلق خدا مصيبتن جا تير منهنجي اندر ۾ چڀائي ڇڏيا آهن، جن جو زهر منهنجي پوريءَ جان ۾ ڦهلجي ويو آهي. هائو، خدا جون ڊيڄاريندڙ ڳالهيون منهنجي خلاف صفون ٻڌي ٿيون بيهن.

زبور 102:11

منهنجي حياتي شام جي وهامندڙ پاڇي وانگر گذرندي ٿي وڃي، ۽ آءٌ گاهہ وانگر ڪومائبو ٿو وڃان.

زبور 102:9

تنهنجي ڪاوڙ جي ڪري خاڪ منهنجو کاڌو بڻي آهي، ۽ لڙڪن گڏيل پاڻي پي آءٌ پنهنجي اڃ اُجھايان ٿو. هي سڀ تنهنجي ڏمر ۽ ڪاوڙ جي ڪري ٿيو آهي، ڇوجو تو مون کي پاڻ وٽان پري اڇلائي ڇڏيو آهي.

زبور 37:2

اهي گاهہ جيان جلد ئي سڪي سڙي ويندا. هائو، پاڻي نہ ملندڙ ٻوٽي وانگر اهي ڪومائجي ويندا.

زبور 42:6

هاڻ آءٌ جلاوطنيءَ ۾ دلگير ٿي پيو آهيان، سو آءٌ خدا کي ياد ڪريان ٿو. هائو، جڏهن آءٌ حرمون ۽ مصفار جبلن تي، بلڪ اردن جي پوري علائقي ۾ سندس حضور ۾ ٿي رهيس، تنهن کي آءٌ ياد ٿو ڪريان.

زبور 69:20

مهڻن منهنجي دل ڀڃي وڌي آهي، ۽ آءٌ ڏاڍو غمگين ٿي پيو آهيان. مون واجھايو پئي تہ من ڪنهن کي ڪهل پوي، پر اهڙو ڪوبہ ڪونہ هو. مون ڏٺو پئي تہ من ڪو مون کي دلاسو ڏئي، پر اهڙو ڪوبہ ڪونہ مليو.

زبور 77:3

توڙي جو آءٌ خدا کي ياد ڪري سوچ ويچار ڪريان ٿو، تڏهن بہ آءٌ آهون ڀريان ٿو ۽ ماندو ٿيو پوان.

يسعياہ 40:7

جڏهن انهن تي خداوند پنهنجو واءُ گھلائي ٿو، تڏهن گاهہ سڪي وڃي ٿو ۽ جھنگلي گل ڪومائجي ٿو. بيشڪ انسان گاهہ کان وڌيڪ جٽادار ناهي.

زاريون 3:13

هن پنهنجي ترڪش جي تيرن سان، منهنجي اندر کي پروڻ ڪري ڇڏيو آهي.

زاريون 3:20

بلڪ آءٌ انهن سڀني ڳالهين بابت هميشہ سوچيندو ٿو رهان، تنهنڪري منهنجي دل سدائين اداس پيئي رهي.

سنتن جا ڪم 9:9

اتي هو ٽن ڏينهن تائين انڌو رهيو ۽ ان عرصي ۾ هن نہ ڪجھہ کاڌو ۽ نہ پيتو.