نحمياہ 1:4 - Muslim Sindhi Bible

⁴ جڏهن مون اهي ڳالهيون ٻڌيون تڏهن ويهي روئڻ لڳس. ڪيترائي ڏينهن آءٌ روئندو رڙندو رهيس ۽ ڪجھہ بہ کاڌم پيتم ڪونہ. مون خداوند، عرش عظيم جي خدا کان دعا گھري تہ

Sindhi Bible

⁴ ۽ هيئن ٿيو تہ جڏهن مون اهي ڳالهيون ٻڌيون، تڏهن ويهي روئڻ لڳس، ۽ ڪي ڏينهن پئي ماتم ڪيم، ۽ آسمان جي خدا جي اڳيان دعا گهريم.

نحمياہ 1:4 Iomraidhean Croise

2.سموئيل 12:16

سو جيستائين ٻار بيمار هو تيستائين دائود انهيءَ ٻار جي لاءِ خدا کي منٿون ڪيون، روزا رکيا ۽ رات ڏينهن ڪمري اندر زمين تي ليٽندي ٻاڏائيندو رهيو.

2.بادشاهَہ 22:19

’جيئن ئي تو يروشلم شهر ۽ ان ۾ رهندڙن جي خلاف منهنجو فرمان ٻڌو جنهن ۾ مون چيو آهي تہ اهي لعنتي ۽ ٻين لاءِ هڪ مثال ٿيندا، تنهنجي دل نرم هئي، سو تو عاجزيءَ وچان پنهنجا ڪپڙا ڦاڙيا ۽ منهنجي اڳيان رنو آهين، تنهنڪري آءٌ خداوند چوان ٿو تہ مون بہ تنهنجي ٻڌي آهي.

عزرا 1:2

”آءٌ شهنشاهہ خورس چوان ٿو تہ خداوند، عرش عظيم جي خدا دنيا جون سڀ بادشاهتون منهنجي هٿ هيٺ ڪيون آهن. هن مون کي حڪم ڏنو آهي تہ يهوداہ ملڪ واري شهر يروشلم ۾ سندس لاءِ هڪڙو گھر تعمير ڪرايان.

عزرا 10:1

جنهن وقت عزرا خدا جي گھر اڳيان گوڏا کوڙي روئندي دعا پئي گھري ۽ گناهہ پئي باسيا، تنهن وقت هن جي چوڌاري بني اسرائيل جي مردن، عورتن ۽ ٻارن جو هڪ وڏو ميڙ گڏ ٿي ويو. اهي بہ زاروزار روئڻ لڳا.

عزرا 9:3

جڏهن مون اها ڳالهہ ٻڌي تڏهن مون پنهنجا ڪپڙا ۽ پنهنجو جبو ڦاڙيو ۽ پنهنجي مٿي ۽ ڏاڙهيءَ جا وار پٽيا ۽ وائڙو ٿي ويهي رهيس.

عزرا 9:5

شام جي قربانيءَ وقت، آءٌ پنهنجي ڦاٽل ڪپڙن ۽ جبي سميت شرمندگيءَ جي حالت ۾ اٿيس ۽ گوڏن ڀر ڪري خداوند پنهنجي خدا جي آڏو هٿ ڊگھيري

نحمياہ 2:20

تڏهن مون هنن کي ورندي ڏيئي چيو تہ ”عرش عظيم جو خدا اسان کي ڪامياب ڪندو. اسين سندس ٻانها وري تعمير جو ڪم شروع ڪنداسين، پر اوهان جو يروشلم ۾ ڪوبہ حصو پتي ڪونهي، نڪي وري اوهان کي ڪو حڪم يا مذهبي حق آهي.“

نحمياہ 2:4

تنهن تي بادشاهہ مون کي چيو تہ ”تنهنجي انهيءَ چوڻ جو مطلب ڇا آهي؟“ تڏهن مون عرش عظيم جي خدا کان دعا گھري

زبور 102:15

پوءِ جڏهن خداوند پنهنجي بچائڻ واري قدرت ڏيکاريندو، تڏهن دنيا جون سڀ قومون ڏسي ڊڄي وينديون، هائو، دنيا جا سمورا بادشاهہ سندس جلال کان ڊڄندا.

زبور 136:26

اوهين عرش عظيم واري خدا جو شڪرانو ادا ڪريو، جو انهيءَ جو رحم هميشہ هميشہ تائين قائم آهي.

زبور 137:1

اسان بابل جي ندين جي ڪناري ويٺي ڏاڍو رنو. هائو، اسان اتي صيئون کي ياد ڪري رنو پئي.

دانيال 10:2

انهن ڏينهن ۾ مون دانيال پورن ٽن هفتن تائين سوڳ پئي ڪيو.

دانيال 2:18

هن کين تاڪيد ڪيو تہ هو عرش عظيم واري خدا کي انهيءَ راز جي باري ۾ رحم لاءِ ٻاڏائين، تہ جيئن دانيال ۽ سندس سنگتي بابل جي ٻين عالمن سميت قتل ٿيڻ کان بچي وڃن.

دانيال 9:3

سو مون پنهنجو منهن خداوند خدا ڏانهن ڪيو، انهيءَ لاءِ تہ سندس راضپي لاءِ روزو رکي، کٿو ڍڪي ۽ خاڪ تي ويهي کانئس دعا گھران ۽ کيس منٿ ڪريان.

يوناہ 1:9

يونس کين وراڻيو تہ ”آءٌ عبراني آهيان ۽ خداوند عرش عظيم جي خدا جي بندگي ڪندو آهيان، جنهن سمنڊ ۽ زمين پيدا ڪئي آهي.“

صفنياہ 3:18

خداوند فرمائي ٿو تہ ”يروشلم جي مصيبت ۽ خواريءَ جي ڪري، جيڪو ڏک اوهين مقرر عيدن تي محسوس ٿا ڪريو تنهن کي آءٌ اوهان مان مِٽائي ڇڏيندس.

رومين 12:15

خوشي ڪرڻ وارن سان گڏجي خوشي ڪريو ۽ جيڪي روئن تن سان گڏجي روئو.