يسعياہ 24:11 - Muslim Sindhi Bible

¹¹ مئي نہ ملڻ جي ڪري ماڻهو گھٽين ۾ رڙندا وتندا. خوشيون هميشہ جي لاءِ موڪلائي وينديون، ۽ سرهائي ڌرتيءَ تان ئي گم ٿي ويندي.

Sindhi Bible

¹¹ شراب جي ڪري گهٽين ۾ رڙ مچي وئي آهي؛ سڀ خوشي اوندهہ ٿي وئي آهي، زمين جي سرهائي گم ٿي وئي آهي.

يسعياہ 24:11 Iomraidhean Croise

زبور 144:14

شال اسان جا ڍور ڍڳا ٿلها متارا هجن! شال اسان جي شهرن جي ڪوٽن ۾ ڪو ڏار نہ هجي، جو ڪو دشمن ٽپي اچي اسان جو ڪو ماڻهو قيد ڪري وڃي! نڪي وري اسان جي گھٽين ۾ ڪا دانهن ڪوڪ هجي.

چوڻيون 31:6

شراب ۽ نشي واريون شيون رڳو انهن لاءِ مناسب آهن، جيڪي مرڻ وارا آهن يا جيڪي پريشان حال آهن.

يسعياہ 16:10

سرسبز ٻنين مان خوشيون ختم ٿي ويون آهن، انگورن جي باغن مان خوشيءَ جي راڳن ڳائڻ جو آواز بند ٿي ويو آهي، ۽ انگورن جي چيچڙن مان رس نہ ٿي ڪڍي وڃي. هائو، انگورن جي فصل جي سموري خوشي ۽ شادماني ختم ٿي ويئي آهي.

يسعياہ 32:10

ياد رکو، جيتوڻيڪ هينئر اوهين مطمئن آهيو، تہ بہ هڪ سال جي اندر اندر اوهان کي ڏڪڻي وٺي ويندي، ڇاڪاڻ تہ اوهان جو انگورن جو فصل چٽ ٿي ويندو، بلڪ اوهان کي ڪوبہ فصل حاصل ٿي نہ سگھندو.

يسعياہ 32:13

هائو، اوهين پنهنجي خوشحال شهر جي سڀني گھرن لاءِ روئو رڙو، ڇاڪاڻ تہ اسان جي قوم جي سرزمين ۾، رڳو ڪنڊا ۽ ڪانڊيرا اڀري ايندا.

يسعياہ 8:22

توڙي هيٺ زمين ڏانهن نهاريندا، پر کين هر طرف مصيبت، اونداهي ۽ ڏک جي پِيڙا ئي نظر ايندي. آخرڪار مصيبتن جي گھُگھُہ اونداهي مٿن اچي غالب پوندي.

يسعياہ 9:19

سو اهو قادرِمطلق خداوند جو قهر ئي آهي، جيڪو ماڻهن جي بدڪاريءَ جي ڪري ملڪ کي ساڙي ڇڏي ٿو، ۽ انهيءَ جا رهاڪو باهہ جو ٻارڻ بڻجي وڃن ٿا، ايتري قدر جو سڀ ماڻهو هڪٻئي جي خلاف ٿي وڃن ٿا.

يرمياہ 14:2

”يهوداہ جا رهاڪو روڄ راڙو ڪن ٿا. خشڪ ساليءَ سبب سندن شهرن تي ويراني ڇانيل آهي. هو ڪارا ڪپڙا پهريو خاڪ تي پيا آهن ۽ يروشلم مان دانهون ٿيون اٿن.

يرمياہ 46:12

قومن ۾ هن جي خواري مشهور ٿي ويندي، ۽ دنيا هن جي روڄ راڙي سان ڀرجي ويندي. اي مصر وارؤ! اوهان جا جنگي جوڌا هڪٻئي مٿان ٿاٻڙجي ٿا ڪِرن.

يرمياہ 48:33

موآب جي زرخيز سرزمين مان خوشي ۽ سرهائي نڪري وينديون. آءٌ انگورن جي چيچڙن مان مئي ڪڍڻ بند ڪرائي ڇڏيندس. ڪوبہ خوشيءَ جا آواز ڪڍندي چيچڙي ۾ انگور لتاڙي مئي نہ ڪڍندو.

هوسيع 7:14

هو مون کي دل سان نہ ٿا پڪارين، بلڪ بتن آڏو بہ روئن رڙن ٿا، اناج ۽ مئي جي لاءِ بتن کان دعا گھرندي هو پنهنجي بدن کي زخم بہ رسائين ٿا. هائو، اهي مون کان صفا باغي ٿي ويا آهن.

يوايل 1:12

انگورن جون وليون ۽ انجير جا وڻ سڪي رهيا آهن. انهيءَ کان علاوہ ڏاڙهون، کجيءَ ۽ صوف جا وڻ، بلڪ باغ جو هر وڻ ڪومائجي ويو آهي. سو ان آفت جي ڪري بني آدم وٽان خوشي گم ٿي ويئي آهي.

يوايل 1:15

اهو ڏينهن اچي پهتو آهي، ۽ قادرِمطلق ڪيڏي نہ وڏي مصيبت نازل ڪري رهيو آهي. آہ! اهو خداوند جو ڏينهن ڪيڏو نہ خوفناڪ آهي!

لوقا 16:25

پر ابراهيم چيس تہ ’پٽ! ياد ڪر، تہ تو کي پنهنجي حياتيءَ ۾ سٺيون سٺيون شيون مليل هيون، پر لعزر کي خراب شيون. هاڻي هو هتي مزن ۾ آهي ۽ تون عذاب ۾ آهين.