واعظ 2:16 - Muslim Sindhi Bible

¹⁶ پر افسوس! ڏاهو هجي توڙي بي‌عقل سڀ مري ٿا وڃن ۽ جلد ئي ماڻهن جي دلين مان وسريو ٿا وڃن. ائين نہ ٿو ٿئي جو ڏاهي کي بي‌عقل کان وڌيڪ ياد ڪيو وڃي.

Sindhi Bible

¹⁶ ڇالاءِ جو جهڙي بي عقل جي تهڙي ڏاهي جي، ڪابہ يادگيري هميشہ لاءِ نہ ٿي رهي؛ جو ڏسجي پيو تہ ايندڙ ڏينهن ۾ سڀيئي وسري ويندا. ڏاهو ماڻهو ڪيئن نہ بي عقل وانگر ٿو مري!

واعظ 2:16 Iomraidhean Croise

2.سموئيل 3:33

تڏهن هن ابنير جي لاءِ سوڳ ڪندي هي مرثيو چيو تہ ”هاءِ! اي ابنير! تون ڏوهارين جهڙو موت ڇو مُئين؟

زبور 103:16

جيئن ئي انهيءَ تي واءُ لڳي ٿو تہ اهو گم ٿيو وڃي، پوءِ وري انهيءَ جي پنهنجي جاءِ کي بہ انهيءَ جو پتو نہ ٿو پوي.

زبور 49:10

جڏهن تہ هو ڏسي ٿو تہ نہ رڳو جاهل ۽ بي‌وقوف ئي فنا ٿيو ٿا وڃن، بلڪ جيڪي داناءَ آهن سي بہ مريو ٿا وڃن، ۽ هر ڪو پنهنجي دولت ٻين جي لاءِ ڇڏيو ٿو وڃي.

زبور 88:12

ڀلا اونداهيءَ ۾ تنهنجا معجزا پڌرا ٿيندا ڇا؟ يا ويسر واري جهان ۾ رهندي تنهنجي ڀلائي ياد رهندي ڇا؟

خروج 1:6

وقت گذرڻ سان يوسف، سندس ڀائر ۽ انهيءَ پيڙهيءَ جا سڀيئي ماڻهو فوت ٿي ويا.

خروج 1:8

تڏهن مصر ۾ ٻئي فرعون بادشاهہ زور ورتو، جيڪو يوسف جي باري ۾ ڪجھہ نہ ڄاڻيندو هو.

چوڻيون 14:8

عقلمند ماڻهو پنهنجي سمجھہ سان صحيح راهہ تي هلي ٿو، مگر بي‌عقل ماڻهو پنهنجي نادانيءَ سان پاڻ کي دوکو ٿو رسائي.

واعظ 1:11

جيڪي گذري چڪا آهن، تن جي يادگيري نہ ٿي رهي، نڪي ڪنهن ايندڙ وقت ۾ انهن جي يادگيري رهندي جيڪي اسان کان پوءِ پيدا ٿيندا.

واعظ 2:14

ڏاها ماڻهو چڱيءَ طرح ڏسي ٿا سگھن تہ هو ڪيڏانهن وڃي رهيا آهن. مگر بي‌عقل ماڻهو انهن شخصن وانگر آهن جيڪي اونداهيءَ ۾ هلندي ٿاٻڙجي ٿا پون. تنهن هوندي بہ مون ڄاتو تہ ڏاهو هجي توڙي بي‌عقل، پڄاڻي ٻنهي جي هڪڙي ئي ٿئي ٿي.

واعظ 2:15

تڏهن مون پنهنجيءَ دل ۾ سوچيو تہ جيڪڏهن بي‌عقلن وانگر مون کي بہ موت ملندو تہ پوءِ ڏاهپ ڇو حاصل ڪريان؟ زندگيءَ جي ڳجھارت ڀڃڻ لاءِ اهڙي ڪوشش فضول آهي.

واعظ 6:8

اهڙيءَ حالت ۾ عقلمند ماڻهو بي‌وقوف کان ڪهڙي ڳالهہ ۾ وڌيڪ آهي؟ يا اهو غريب ماڻهو جيڪو زندگي گذارڻ ڄاڻي ٿو تنهن کي ڪهڙو فائدو حاصل ٿئي ٿو؟

واعظ 7:2

هائو، روئڻ پٽڻ واري گھر ۾ وڃڻ، شاديءَ جي دعوت واري گھر ۾ وڃڻ کان وڌيڪ بهتر آهي، ڇاڪاڻ تہ هر ڪنهن کي آخرڪار مرڻو آهي. تنهنڪري جيڪي جيئرا آهن، تن کي انهيءَ باري ۾ سنجيدگيءَ سان سوچڻ گھرجي.

واعظ 8:10

انهيءَ کان سواءِ مون ڏٺو آهي تہ بدڪار ماڻهو هيڪل ۾ ايندا ويندا ٿا رهن ۽ مرڻ کان پوءِ وڏي مان مرتبي سان دفن ڪيا ٿا وڃن، جڏهن تہ نيڪ ماڻهو بلڪل وساريا ٿا وڃن. اها ڳالهہ بہ سمجھہ کان مٿاهين آهي.

واعظ 9:15

اتي ئي هڪڙو ڏاهو ماڻهو رهندو هو، جيڪو تمام غريب هو. هن پنهنجيءَ ڏاهپ سان انهيءَ شهر کي بچايو. انهيءَ هوندي بہ ڪنهن ماڻهوءَ کي اهو غريب ماڻهو ياد ئي نہ رهيو.

واعظ 9:5

”اسين سڀيئي مرنداسين،“ جڏهن تہ مئل انسان کي ڪوبہ آسرو ڪونہ آهي، بلڪ هن دنيا مان هليو وڃڻ کان پوءِ انهن کي ايترو بہ اجر ڪونہ ٿو ملي جو کين ياد ڪيو وڃي.

ملاڪيءَ 3:16

تڏهن جيڪي خداوند کان ڊپ رکڻ وارا هئا تن پاڻ ۾ گفتگو ڪيو، جيڪو خداوند ٻڌي ورتو. پوءِ خداوند جي حضور ۾ انهن جي يادگيريءَ لاءِ ڪتاب لکيو ويو جنهن ۾ انهن خداوند جو خوف رکندڙن ۽ کيس تعظيم ڏيندڙن جا نالا هئا.

عبرانين 9:27

جهڙيءَ طرح هر انسان جو هڪڙي ئي ڀيري مرڻ ۽ پوءِ خدا جي عدالت ۾ پيش ٿيڻ مقرر ٿيل آهي،