2.سموئيل 16:4 - Muslim Sindhi Bible

⁴ تڏهن بادشاهہ ضيبا کي چيو تہ ”مفيبوست جي جيڪا بہ شيءِ آهي سا سڀ هاڻي تنهنجي آهي.“ ضيبا وراڻي ڏيندي چيو تہ ”آءٌ تعظيم بجا ٿو آڻيان، اي منهنجا آقا بادشاهہ! شل آءٌ تنهنجي نظر ۾ مان لهان.“

Sindhi Bible

⁴ تڏهن بادشاهہ ضيبا کي چيو تہ ڏس جيڪي مفيبوست جو آهي سو سڀ تنهنجو آهي، ۽ ضيبا چيو تہ آءٌ تعظيم بجا ٿو آڻيان: اي منهنجا سائين، اي بادشاهہ، شل آءٌ تنهنجي نظر ۾ مان لهان.

2.سموئيل 16:4 Iomraidhean Croise

2.سموئيل 14:22

تڏهن يوآب منهن ڀر زمين تي ڪري بادشاهہ کي تعظيم ڏني ۽ کيس دعا ڪري چيائين تہ ”اي آقا بادشاهہ! اڄ اوهان جي ٻانهي ڄاڻي ورتو تہ مون اوهان جي نظر ۾ مان لڌو آهي، ڇاڪاڻ تہ بادشاهہ پنهنجي ٻانهي جو عرض قبول ڪيو آهي.“

2.سموئيل 14:4

جڏهن تقوع شهر واري اها عورت بادشاهہ وٽ پهتي، تڏهن سندس اڳيان زمين تي منهن ڀر ڪري سندس تعظيم ڪري کيس چوڻ لڳي تہ ”اي بادشاهہ! منهنجي واهر ڪريو.“

2.سموئيل 14:8

بادشاهہ انهيءَ عورت کي چيو تہ ”تون پنهنجي گھر موٽي وڃ. آءٌ تو بابت حڪم ڏيندس.“

2.سموئيل 16:3

بادشاهہ کانئس پڇيو تہ ”تنهنجي آقا سائول جو پوٽو مفيبوست ڪٿي آهي؟“ ضيبا وراڻيو تہ ”هو يروشلم ۾ رهي ٿو، ڇاڪاڻ تہ کيس پڪ آهي تہ هاڻي بني اسرائيل وارا مون کي پنهنجي ڏاڏي جي بادشاهي موٽائي ڏيندا.“

2.سموئيل 16:5

جڏهن دائود بادشاهہ بحوريم شهر ۾ پهتو، تڏهن سائول جي گھراڻي جي ماڻهن مان هڪڙو شخص نڪري آيو جنهن جو نالو شمعي ولد جيرا هو. هو لعنتون وجھندو ٿي آيو.

2.سموئيل 19:27

اٽلندو هن منهنجي آقا بادشاهہ وٽ اچي اوهان جي ٻانهي تي تهمت هنئي آهي. پر جيئن تہ منهنجو آقا بادشاهہ پرکڻ ۾ خدا جي فرشتي جهڙو آهي، تنهنڪري جيئن اوهين مناسب سمجھو تيئن ڪريو.

2.سموئيل 9:6

جڏهن سائول جو پوٽو، يونتن جو پٽ مفيبوست دائود وٽ اچي پهتو، تڏهن ڪنڌ جھڪائي تعظيم ڪيائين. دائود چيس تہ ”اي مفيبوست!“ هن ورندي ڏنس تہ ”اِجھو، اوهان جو ٻانهو حاضر آهي.“

2.سموئيل 9:9

پوءِ بادشاهہ سائول جي ٻانهي ضيبا کي سڏي چيو تہ ”سائول ۽ سندس گھراڻي جي جيڪا بہ ملڪيت هئي، سا مون تنهنجي آقا جي پوٽي کي ڏيئي ڇڏي.

خروج 23:8

اوهين رشوت نہ وٺو، ڇاڪاڻ تہ رشوت سڄن کي انڌو ڪريو ڇڏي ۽ سچارن جي ڳالهين کي ڦيرائي ٿي ڇڏي.

چوڻيون 18:13

جيڪو پوري ڳالهہ ٻڌڻ کان اڳي انهيءَ جو جواب ڏئي ٿو، تنهن جي لاءِ اهو بي‌وقوفي ۽ بي‌عزتيءَ جو باعث بڻجي ٿو.

چوڻيون 18:17

عدالت ۾ جيڪو پهريائين پنهنجو بيان پيش ٿو ڪري، سو تيستائين سچو معلوم ٿئي ٿو، جيستائين سندس مخالف هن جي بيان کي ڪوڙو ثابت نہ ڪري.

چوڻيون 19:2

سوچ ويچار کان سواءِ جوش وَ جذبي جو ڪو فائدو ڪونهي، جيڪو هلڻ ۾ جلدبازي ٿو ڪري سو ٿاٻڙجي ڪري ٿو.

شريعت جو دور 19:15

”جيڪڏهن ڪو ماڻهو ڪا بڇڙائي يا گناهہ ڪري ٿو تہ انهيءَ جي خلاف رڳو هڪڙي شخص جي شاهدي ڪافي نہ آهي، بلڪ ٻن يا ٽن شاهدن جي زبانيءَ تي ڳالهہ ثابت ٿيندي.