Ŋgòr mò mé bí naá giì sònò mò ŋgweé dɔɔ́ŋ, bí fèh lòm bɔ́ nág, te bɔ́ jolo ménâ. Bí kɔ́ɔ ye, cieé dɔɔ́ŋ béh bí né kɔɔ́, tɔ́g nde wa loù mé wɔ́ŋ gi nde né teèn.»
Naàn naàn mé gwà Càŋ bɔ̂ sùàgà nde né felá nyi wa? Bí kékɔɔ̀ ye, béh dé beèh né gwà Càŋ dé Càŋ làŋ. Càŋ mé sòn seèn tueé né ménâ ndɔ, ye: «Jue nyí Càŋ Dueè, nyí cer nde né ké lètenè biì, nyí né teèn yɔŋ den. Càŋ biì nde né nyí, bí nde né bɔ̀ nùàr nyî ndɔ.
Be gaâ seèn weh sie né mbentò téhbeh. À nema kwaá né tàndɔ̀ŋ bòù sònò, kèb fà dɔɔ́ŋ nulásé túéŋ. Kuún seèn beéh tɔgɔ́m lom né dé tɔgɔ̂m faá lou suútenè nɔ.
Jomo sâ cìè déì ŋené yuo kelà ké te vulúu: lé naâ ma déì, lou né bú faá cɔ̀gɔ̀ nɔ vuɔb keéh; à né weéh gulè dobo kwaá; felè seèn né mbentò yulà cùɔ̀b fà, né tàm kàgà seèn.