«Loù mé Huaán Nùàr cuù nde né teèn, bɔ̀ njèh ndùàn nde né ké te vulúu feh hihiné bɔɔ́ bele: bɔ̀ déì nde né te lou, bɔ̀ déì te weêh, bɔ̀ déì te mbentòo. Ká doó, bɔ̀ nùàr nde né mé veéh ndɔré kuú: nòmò nde né naŋ, à nde né ŋgulí tulú.
Mè ŋene cìlì Càŋ déì yuo kela cuù baá, à la naâ dé seèn ké toò kɔɔ̀; seé seèn né mé we. Dé sâ né ké ter lɔgɔ njií, ye nùà bòù doô a: Kènê tàb toû ké te wɔ́ŋe te gi aá kèn. Wèh bòù yeè, ndé bɔ́ mvurú bele.
Cìlì Càŋ dé nèà yi cu tàŋ dé seèn. Lou kɔ̀b cén yili, kɔ̀b fà le. Weéh kɔ̀b cén yili, kɔ̀b fà le. Bɔ̀ mbentò dɔɔ́ŋ, kɔ̀b cén yilí yuo, kɔ̀b fà le. Lou cib sɔɔ́ gùm kɔ̀b cieê cén, kɔ̀b fà le. Weéh cib ŋaga kɔ̀b cibî cén ménâ ndɔ.