Na khow lawng na oengna te a phelh sak atah na khaw te tloek poet hawn! Na khow pahih oen hell khuiah na tlaak lak atah na khow pakhat bueng oen hingna khuiah na kuun te theen ngaai.
Na mik lawng na oengna te a phelh sak atah na mik te koeih pak hawn! Mik pahih oen hell khuiah ne tlaak lak atah mik pakhat bueng oen Pathen Ram ah na kuun te theen ngaai.
Te atah paang tih a khue, ‘A pa, Abraham! Kai he n'reen mai langtah Lazaruh te van tuih lah, a kutpue te tui dawngah nuemm selang ka daang he van suul lah seh, he kah hai khuiah he patang ka khang sut oh poen!’ a tina.