Sugad kita ngatanan hin mga karnero nga nagkawawara, an kada usa ha aton napakadto han iya kalugaringon nga aragian. Kundi kinarawat han Ginoo an kastigo, an kastigo nga angay ha aton ngatanan.
Lakat ngan panginanoa kon ano an kahulogan hini nga kasuratan nga nasiring, ‘Naungara ako hin kalooy, diri hin halad nga mga hayop.’ Kay kinmanhi ako pagtawag han mga makasasala, diri han mga magtadong.”
Nagtikang pagngurutob an mga Parisiyo ngan an mga magturutdo han Balaod, “Nakarawat man ini nga tawo hin mga makasasala, ngan nakikigsaro pa ngani ha ira!”
“Pananglit usa ha iyo may usa ka gatos nga karnero, ngan mawara in usa ha ira—ano man an iya bubuhaton? Binabayaan niya an nobentay nuybe didto han panibsiban, ngan nalakat hiya hin pamiling han nawara, tubtob nga iya ini hiagian.
Nagsiring hi Jesus ha iya hin ikaduha, “Simon, anak ni Juan, nahigugma ka ba ha akon?” Nagbaton hiya, “Oo, Ginoo, sayod ka nga nahigugma ako ha imo.” Nagsiring ha iya hi Jesus, “Mangnoi an akon mga karnero.”
Katapos nira mamati ha iya, gindayaw nira an Dyos. Ngan nagsiring hira, “Maaram ka, Pablo nga amon bugto, may-ada pira ka yukot nga mga Judiyo nga nagin magtinuohon, ngan matinumanon gud hira han Balaod.