An Kagurangnan iyo an sakong ilaw asin kaligtasan; siisay an sakong matatakotan? An Kagurangnan iyo an pailihan nin sakong buhay; sa kiisay ako matatakot?
An Kagurangnan iyo an samong parasurog asin mamurawayon na hade; benebendisyonan niya kami nin karahayan asin onra. Karahayan dai niya isasayuma sa mga naggigibo nin matanos.
Sasabihan ko an mga bilanggo, ‘Puli na kamo!’ asin an mga nasa kadikloman, ‘Luwas kamo digdi sa liwanag!’ Makakaarog sinda sa mga karnero na nagsasabsab sa kabubuldan;
Kamo gabos na may pagkatakot sa Kagurangnan asin nagkukuyog sa tataramon kan saiyang sorogoon, madiklom man an dalan na saindong linalakawan, alagad magsarig kamo sa Kagurangnan, maglaom kamo sa Dios.
Nagsasabi an Kagurangnan, “Mga taga Babilonia, kamo an nanamsam sa sakong nasyon. Maogma kamo saka magayagaya, garo mga bakang nakaluwas sa toril, asin naghahalinghing na garo mga lalaking kabayo,
Tinaraman ako nin Kagurangnan na magsabi sa saiyang banwaan, “Kun natutumba an siisay man, bakong minabangon siya giraray? Kun nasasala nin dalan an siisay man, bakong minabalik siya giraray?
siring na nag-ogma ka kan marumpag an Israel, an nasyon na sadiri ko. An bukid nin Edom, an bilog na daga nin Edom, magigin mamondo. Dangan maaaraman kan gabos na ako an Kagurangnan.”
“Ako, an Kagurangnan Dios, nagtataram sa maimon kong kaanggotan laban sa mga nasyon sa palibot, asin sa bilog na Edom. Pano nin kaogmahan saka pagtuyatuya na sinakop ninda an sakong daga dangan sinamsaman.
An Kagurangnan nagtataram, “Maabot an panahon na papakarahayon ko an kahadean ni David, na nakakaagid sa sarong harong na nagaba. Hihirahayon ko an mga kudal kaiyan asin papatindogon ko giraray iyan arog kan dating kamugtakan kaiyan.
Dai ka kutana nag-ogma sa kasakitan kan mga tugang mong lalaki sa Juda. Dai ka kutana nag-ogma sa aldaw kan saindang pagkarumpag. Dai ka kutana nagngisi sa aldaw nin saindang kasakitan.
Mamiripit ka sa kulog asin mag-agoro, banwaan nin Jerusalem, arog sa sarong babaeng nangangaki, huli ta kaipuhan bayaan mo an syudad asin mag-erok ka sa kaomahan. Kaipuhan magduman ka sa Babilon, saen ililigtas ka nin Kagurangnan sa saimong mga kaiwal.
Dangan mahihiling iyan kan samong mga kaiwal asin mawawaraan sinda nin onra—an parehong mga kaiwal na nag-olog-olog samo sa pagsabing, “Haen an Kagurangnan na saindong Dios?” Mahihiling mi sindang daog, na tinitimaktimakan arog sa laboy sa mga tinampo.
Sa panahon na iyan, iingatan nin Kagurangnan an mga nag-eerok sa Jerusalem; maski an pinakamaluya sa sainda magigin siring kakosog ni David. An mga kapagarakian ni David an mangengenot sa sainda arog sa sarong anghel nin Kagurangnan, arog sa Dios mismo.
Alagad sa saindo na nagkukuyog sa sako, masirang sa saindo arog kan aldaw an sakong nakakaligtas na kapangyarihan, asin magdadara iyan nin kaomayan arog kan saldang kan aldaw. Magigin talingkas asin maogma kamo siring sa mga ogbon nin baka na pinaluwas sa toril.
Sa katotoohan sinasabihan ko kamo, magtatangis kamo saka magmomondo, alagad an kinaban mag-oogma; magmomondo kamo, alagad mariribayan iyan nin kaogmahan.
Nagtaram giraray si Jesus sa mga tawo, “Ako an ilaw kan kinaban. An minasunod sako magkakaigwa kan ilaw nin buhay asin dai na siya maglalakaw sa kadikloman.”
Mumuklaton mo an saindang mga mata nganing makahiling sinda nin liwanag asin makahale sa kadikloman; makatalingkas sa kapangyarihan ni Satanas dangan makabalik sa Dios. Aakoon ninda an kapatawadan kan saindang mga kasalan asin an sarong lugar sa kaibahan kan mga pinabanal huli sa pagtubod sako.’
An Dios na nagsabi, “An ilaw maliwanag hale sa kadikloman!” Iyo man an Dios na nagtao nin liwanag sa puso ta, tanganing mamidbidan an orog pang kamurawayan na nasa lalawogon ni Cristo.
Mayo na nin banggi, kaya dai na sinda mangangaipo nin ilaw o liwanag kan aldaw, huli ta an Kagurangnan na Dios iyo an magigin ilaw ninda, asin maghahade sinda sagkod pa man.