Huli ta madatong an Kagurangnan hale sa langitnon niyang erokan tanganing padusahan an mga tawo kan saindang mga kasalan. An mga panggagadan na ginibo sa hilom mahahayag, asin dai na tatagoon kan daga an mga bangkay kan mga nagkagaradan.
Dangan initaas ako kan espiritu nin Dios, asin sa likodan ko nakadangog ako nin sarong makosog na tingog na nagsabi, “Pag-omawon an kamurawayan nin Kagurangnan sa kaitaasan nin langit!”
An Dios iyo an naggibo kan kabukidan asin an naglalang kan mga doros. Ipinapahayag niya an saiyang kaisipan sa tawo; ginigibo niyang banggi an aldaw. Naglalakaw siya sa mga alitoktok kan kinaban. Iyo ini an saiyang ngaran: an Kagurangnan, an Dios nin mga hukbo!
An kinaban dinudutaan nin Kagurangnan, an Dios nin mga hukbo, asin tinatakigan iyan; an gabos na nag-eerok diyan nagmomondo. An bilog na daga minaitaas asin minaibaba arog sa Salog nin Nilo.
An Kagurangnan Dios an nagtatao sako nin kosog. Pinapangagin niyang maingat an sakong mga bitis arog kan sa usa asin iniingatan na ligtas sa kabukidan.
Sa panahon na iyan, matindog siya sa Bukid nin mga Oliba, sa parteng sirangan kan Jerusalem. Dangan mababanga sa duwang kabtang an Bukid nin Oliba, magpoon sa sirangan sagkod sa solnopan huli sa sarong dakulang kapantayan. Mapapaduman sa amihan an kabanga kan bukid, asin sa habagat an kabanga.
“Pinapaghade niya sinda sa kabubuldan, kinakan ninda an mga bunga kan kaomahan. Nakakua sinda nin dugos sa kagapoan; sa magapong daga, saindang mga oliba nagkaburuhay.
Paladan ka, O Israel! Mayo nin arog saimo, banwaan na ilinigtas nin Kagurangnan. Siya iyo an kalasag kan saimong tabang, an saimong espada nin kapangganahan. Madolok asin makikimaherak saimo an mga kaiwal, alagad sinda saimong titimaktimakan.