Nagtaram siya, “Kun bilog na puso nindo akong susunodon huli kan paggibo nin matanos asin huli sa pag-otob kan sakong mga togon saka mga pagboot, dai ko kamo papadusahan kan arin man sa mga kahelangan na ipinadara ko sa mga Egipcio. Ako, an Kagurangnan an saindong parabolong.”
Alagad sa saindo na nagkukuyog sa sako, masirang sa saindo arog kan aldaw an sakong nakakaligtas na kapangyarihan, asin magdadara iyan nin kaomayan arog kan saldang kan aldaw. Magigin talingkas asin maogma kamo siring sa mga ogbon nin baka na pinaluwas sa toril.
Saen man siya magduman, sa mga baryo, sa mga banwa o sa kaomahan, dinadara ninda sa plasa an mga naghehelang. Nakimaherak sinda ki Jesus na padutaon lamang sa gayad kan gubing niya an mga naghehelang. An gabos na nagduta naomayan.
Nagtindog siya sa likodan ni Jesus, sa may pamitisan. Nagtatangis siya asin an saiyang mga luha nagtatagdo sa mga bitis ni Jesus; pinahidan niya an mga ini kan saiyang buhok, hinadokan dangan inulaan nin pahamot.
Kaiba sa mga nagsusurosoan an sarong babae na doseng taon nang pinag-aawasan nin dugo. (Naubos na an gabos niyang pagsadiri sa mga doktor alagad dai nin nakakabolong saiya.)
Naghapot si Jesus, “Siisay an nagduta sako?” Daing nagtuga ni saro, kaya nagsabi si Pedro, “Kagurangnan, kadakul baga kan mga tawong nagsusurosoan sa palibot mo.”
Huli kaini, an mga naghehelang dinara sa mga tinampo asin ibinugtak sa mga higdaan saka banig tanganing pag-agi ni Pedro malindongan man lamang kan saiyang anino an iba sainda.