“Paghinanyog kamo, sakong banwaan, asin dumolok kamo sako; madya kamo sako, asin magkakaigwa nin kapanoan an saindong buhay! Magibo ako saindo nin tipan na daing kataposan asin itatao ko saindo an mga bendisyon na ipinanuga ko ki David.
Nagtataram pa siya kan lindongan sinda nin maliwanag na panganoron. Dangan sarong tingog hale sa panganoron an nagsabi, “Ini an Aki kong namomotan na ikinakaogma kong gayo—dangoga nindo siya!”
“An magdolok sako dai magigin disipulo ko kun orog na namomotan niya ki sa sako an saiyang ama, ina, agom, mga aki, mga tugang, asin an sadiri niyang buhay.
Kaagid siya sa sarong tawo na nagtugdok nin harong: pakakalot niya nin hararom, pinatindog niya an harong sa pundasyon na gapo. Kan nagbaha, hinampas kan tubig an harong, alagad dai man lamang natanyog huli ta marahay an pagkatugdok kaiyan.
An banhi na nakasabwag sa lugar na magapo garo an mga tawo na kan madangog an tataramon nin Dios, maogmang minaako kaiyan. Alagad bakong hararom an pakagamot kaiyan; minatubod sinda sa halipot sanang panahon, alagad minasuhay sinda kun binabalo.
Alagad an ibang banhi nakasabwag sa matubang na daga; nagtalubo asin namunga nin mananggatos.” Pakataram niya kaini, nagsabi siya nin makosog, “An may talinga, magdangog!”
Nagsimbag an mga Judio, “Ngunyan aram na nyamo na igwa ka nin demonyo! Nagadan si Abraham saka an mga propeta, alagad nagsasabi kang an siisay man na magkuyog kan saimong tataramon dai nanggad magagadan.
Kaya, mga tugang, orog na magmahigos kamo sa pagpatotoo na talagang inapod saka pinili kamo nin Dios. Kun gibohon nindo ini dai kamo mahuhulog sa kasalan.
Paladan an mga naglinig kan saindang mga gubing, huli ta tatawan sinda nin deretsong magkakan kan bunga kan kahoy nin buhay, saka maglaog sa mga trangkahan kan syudad.