Dai mo ako pagpadusahan kaiba kan tampalasan, kaiba kan mga paragibo nin karatan, na katoninongan sa kapwa an nasa ngoso, alagad karatan an yaon sa saindang puso.
Alagad maski pa magpadakula sinda nin mga aki, kukuahon ko an mga iyan sa sainda asin mayo akong itatadang buhay. Herak man sa sainda sa panahon na bayaan ko na sinda.”
“Dangan masabi siya sa mga tawong nasa wala niya, ‘Humarayo kamo sako, mga minaldisyon! Dumuman kamo sa daing kataposan na kalayo na inandam para sa Diablo asin sa saiyang mga anghel!
Kun serahan na kan kagharong an pintoan, kamong mga nagtitindog sa luwas mapoon pagtoktok asin pag-apod, ‘Kagurangnan, bukasan mo man kami!’ Alagad masimbag siya saindo, ‘Dai ko aram kun mga taga saen kamo!’
Ngunyan na midbid na nindo an Dios—o an dapat kong sabihon, ngunyan midbid na kamo nin Dios—tadaw ta boot nindong magbalik sa mga maluluya saka makaheherak na mga espiritu? Nganing kamo magin oripon giraray ninda?
Alagad masarig an pundasyon na ibinugtak nin Dios, asin nasusurat sa ibabaw kaiyan an mga tataramon na ini: “Midbid nin Kagurangnan an mga tawong sadiri niya” asin, “An siisay man na nag-aapod sa ngaran nin Kagurangnan kaipuhan maglikay sa karatan.”