2 Alagad dai mo pagsukolon an patyo sa luwas kan templo, huli ta itinao na iyan sa mga pagano na matimak-timak kan Banal na Syudad sa laog nin kwarenta y dos na bulan.
Alagad nag-oorgulyo kamo sa pagsabi na mga namamanwaan kamo kan banal na syudad, asin nananarig kamo sa Dios nin Israel, na Kagurangnan nin mga hukbo an ngaran.
“Ini an gigibohon ko sa sakong ubasan: Hahaleon ko an kudal sa palibot kaiyan, asin papabayaan kong kakanon iyan saka timaktimakan kan mga lalaw na hayop.
Pagmata, O Jerusalem! Pagmakosog asin pagin dakula giraray! Banal na syudad nin Dios, sulotan an magagayon mong gubing! Dai na nanggad makakalaog sa saimong mga trangkahan an mga pagano.
Sinamsam kan kaiwal an gabos niyang kayamanan. Nahiling niya an paglaog kan mga kaiwal sa saiyang Templo, an lugar na ipinangalad nin Kagurangnan na laogon nin mga pagano.
Pakatapos mo kaiyan, magtagilid ka sa too asin magtios ka para sa kasalan nin Juda sa laog nin kwarentang aldaw—sarong aldaw para sa lambang taon nin pagpadusa ko sainda.
kaya an lugar na napapalibotan kan kudal sesenta y dos mil kinyentos metros kwadrado. An kudal iyo an minasiblag kan banal na lugar sa ordinaryong mga lugar.
Initaas kan anghel an duwa niyang kamot dangan nagsumpa sa ngaran kan Daing Kataposan na Dios. Nadangog ko an saiyang sinabi, “Tolong taon may kabanga pa. Pakatapos kan pagpasakit sa banwaan nin Dios, dangan mangyayari an gabos na ini.”
Dangan nagkaigwa ako nin pagmawot na maaraman an katotoohan dapit sa ikaapat na hayop, na napapalaen sa ibang mga hayop—an makatatakot na hayop na nagronot kan saiyang mga biktima sa paagi kan bronseng mga kuku saka lansang na mga ngipon, bago niya sinda timaktimakan.
Mataram siya tumang sa Kahorohalangkaweng Dios asin aapihon niya an mga banal nin Dios. Babaloon niyang liwaton an saindang sinusunod na katogonan asin mga pyesta, patin mapapairarom sinda sa saiyang kapangyarihan sa laog nin tolo may kabangang taon.
Orog na nagkosog an sadit na sungay sagkod na sinalakay kaini an hukbo nin langit, an mismong mga bitoon asin itinapok kaini an nagkapira sainda sa daga dangan tinimaktimakan.
Dangan nadangog kong hinapot kan sarong anghel an saro pang anghel, “Sagkod nuarin magpapadagos an mga bagay na ini na nahiling sa bisyon? Sagkod nuarin riribayan nin makangirhat na kasalan an aroaldaw na atang? Sagkod nuarin titimaktimakan an langitnon na hukbo saka an Templo?”
Nadangog ko an simbag kan anghel, “Magpapadagos iyan sa laog nin mil syento singkwentang aldaw; mga aldaw na dai idodolot an pangbanggi asin pang-agang atang. Dangan hihirahayon an Templo.”
Babayadan nindo an saindong kasalan sa laog nin kwarentang taon, sangtaon sa lambang aldaw kan kwarentang aldaw na ipinagsiyasat nindo kan daga. Maaaraman nanggad nindo an kahulogan kan pagtumang nindo sako!
“Kamo an asin kan kinaban. Kun mawaran nin asgad an asin, paano pang mapaasgad iyan? Dai na iyan nin pakinabang, kaya inaapon na sana dangan binabatayan nin mga tawo.
An iba magagadan sa gera, asin an iba dadarahon bilang mga bihag sa gabos na nasyon; rurumpagon kan mga pagano an Jerusalem sagkod na maotob an panahon ninda.
Kun siring, ano an mangyayari sa tawong nag-olog-olog kan Aki nin Dios, saka nagbasang-basang kan dugo kan tipan nin Dios na naglinig saiya, patin nag-insulto kan Espiritu nin biyaya? Isip-isipa kun gurano kagabat an padusa na itatao saiya!
Alagad pakatapos kan tolo may kabangang aldaw, naglaog sainda an hinangos nin buhay hale sa Dios; nagtindog sinda dangan an gabos na nakahiling sainda natakot nin makuri.
Nagdulag an babae pasiring sa kalangtadan, sa lugar na inandam para saiya nin Dios tanganing atamanon siya duman sa laog nin mil dos syentos sesentang aldaw.
Sinangkoban ako kan Espiritu, dangan dinara ako kan anghel sa alitoktok nin sarong halangkaw na bukid. Ipinahiling niya sako an Jerusalem, an Banal na Syudad na nag-iibaba hale sa langit gikan sa Dios,
Nahiling ko man an Banal na Syudad, an bagong Jerusalem, na nag-iibaba hale sa langit gikan sa Dios, garo nobya na nakagubing nin pangkasal asin masabat sa nobyo niya.
An siisay man na mag-ina nin anoman sa mga propesiya sa librong ini, hahalean man nin Dios kan saiyang kahirasan sa bunga kan kahoy nin buhay asin sa Banal na Syudad na isinurat sa librong ini.