Kan mahiling nin Kagurangnan na nagrarani si Moises, nag-apod siya hale sa tahaw kan nagkakalayong tinanom, “Moises! Moises!” “Uya ako,” an simbag ni Moises.
Pakabayae ko sainda, nakua ko siya. Kinapotan ko siya asin dai ko binutasan sagkod na madara ko siya sa harong nin sakong ina, sa kwarto na sakong namundagan.
Maski nagtotorog ako, mata an sakong puso. Nangatorogan akong nagtoktok sa pintoan an sakong namomotan. Palaoga ako, sakong namomotan, sakong pagkamoot, sakong salampati. Dumog an sakong payo kan ambon, asin an sakong buhok kan tonog nin kabanggihon.
Pagsalingoy ni Jesus, nahiling niyang nagsusunod sinda saiya, kaya hinapot niya, “Ano an hinahanap nindo?” Nagsimbag sinda, “Rabbi (na an boot sabihon Maestro), saen ka nag-eerok?”
Binubuksan kan bantay an pintoan para sa pastor na an tingog midbid kan mga karnero. Inaapod niya an ngaran kan mga karnero dangan ginigiyahan niya pagluwas sa toril.
Sarong banggi, nagduman siya ki Jesus saka nagsabi, “Rabbi, aram nyamo na saro kang paratukdo na sinugo nin Dios, huli ta mayo nin siisay man na makakagibo kan mga milagrong ginigibo mo kun mayo saiya an Dios.”
Sarong hapon, mag-aalas tres na kaidto, nagkaigwa siya nin bisyon: malinaw niyang nahiling an sarong anghel nin Dios na naglaog sa namumugtakan niya dangan nag-aapod saiya, “Cornelio!”
Nag-abot an Kagurangnan, nagtindog duman, asin nag-apod arog kan enot, “Samuel! Samuel!” Nagsimbag si Samuel, “Magtaram ka, huli ta naghihinanyog an saimong sorogoon.”
Inapod giraray nin Kagurangnan si Samuel. Nagbangon siya, nagduman ki Eli dangan nagsabi, “Inapod mo po ako, asin uya ako.” Alagad nagsimbag si Eli, “Dai taka inapod, aki ko; magbalik ka sa saimong higdaan.”