Mantang nagtutukaw si Pilato duman sa hukoman, pinatogonan siya kan saiyang agom: “Dai ka makilabot sa matanos na tawong iyan, huli ta sa pangatorogan ko kasubanggi, nagtios ako nin makuri dahel saiya.”
Kan mahiling ni Pilato na dai siyang magiginibo, ata ngani orog na nagriribok an mga tawo, nagpakua siya nin tubig asin naghanaw kan saiyang mga kamot sa atubangan kan mga tawo. “Dai akong sala sa kagadanan kan tawong ini. Kabotan nindo ini!” an sabi niya.
Natakot nin makuri an kapitan asin an mga soldados na nagbabantay ki Jesus kan mamatean ninda an linog saka kan mahiling ninda an gabos na nangyari. Nagsabi sinda, “Totoo mananggad na Aki nin Dios an tawong ini!”
“Ano an katotoohan?” an hapot ni Pilato. Pakataram kaini ni Pilato, nagluwas giraray siya dangan nagsabi sa mga tawo, “Mayo akong nakukuang sala sa saiya.
Pagkahiling ki Jesus kan mga poon na padi asin kan mga bantay, nagkurahaw sinda, “Ipako siya sa krus, ipako siya sa krus!” Sinabihan sinda ni Pilato, “Kuaha nindo siya asin ipako nindo sa krus, huli ta mayo akong nakukuang sala saiya.”
Mayo lamang nin kasalan si Cristo, alagad huli sato idinamay siya nin Dios sa satong mga pagkakasala tanganing sa pakisumaro saiya, magkaigwa kita kan katanosan nin Dios.
Kaya si Jesus iyo an Halangkaw na Padi na makakasimbag kan satong mga pangangaipo. Banal siya, mayo nin digta o karatan; dai kabilang sa mga parakasala, ilinangkaw siya sa itaas pa kan kalangitan.
Huli ta si Cristo nagadan dahel sa mga kasalan sarong beses sana nanggad. Matanos siyang tawo alagad nagadan siya para sa mga makasalan, tanganing madara niya kita sa Dios. Ginadan siya sa hawak alagad binuhay siya sa espiritu.