Gabos kita siring sa karnero na nagkawarara, an lambang saro sato naglakaw sa sadiring dalan. Alagad sa saiya pinahugpa nin Kagurangnan an padusa, an padusa na dapat kita kuta an mag-ako.
Bisperas na kan Pyesta nin Paskwa. Aram ni Jesus na nag-abot na an oras na mahale siya digdi sa kinaban tanganing magbalik sa Ama. Namomotan niyang danay an saiyang mga pinili na uya sa kinaban; namotan niya sinda sagkod sa kataposan.
Hinapot ni Simon Pedro si Jesus, “Saen ka maduman, Kagurangnan?” “Dai ka makakasunod ngunyan sa padudumanan ko, alagad masunod ka sako ngapit,” an simbag ni Jesus.
Maabot an panahon—asin uya na ngunyan—na magkakasiriblag kamo, mapuruli kamo sa saindong mga harong, dangan babayaan nindo akong nagsosolo. Alagad dai ako nagsosolo, huli ta kaiba ko an Ama.
Anoman na sogot na minaabot saindo, ordinaryo nang minaabot sa tawo. Alagad maimbod an Dios asin dai niya tutugotan na sogotan kamo nin labi pa sa kakayahan nindo. Kun kamo sogotan, papakosogon niya kamo tanganing matagalan nindo iyan asin makakua kamo nin paagi na malusotan iyan.
Alagad an simbag niya iyo ini: “An sakong biyaya tama na para saimo; huli ta an sakong kapangyarihan orog na makosog kun ika maluya.” Kaya ikinakaogma kong maluya ako, tanganing mamatean ko an kapangyarihan sako ni Cristo.