Maski nagtotorog ako, mata an sakong puso. Nangatorogan akong nagtoktok sa pintoan an sakong namomotan. Palaoga ako, sakong namomotan, sakong pagkamoot, sakong salampati. Dumog an sakong payo kan ambon, asin an sakong buhok kan tonog nin kabanggihon.
Dangan sinabihan ni Jesus an saiyang mga disipulo, “An siisay man na boot sumunod sako, kaipuhan lingawan niya an sadiri niyang buhay, magpasan kan saiyang krus asin magsunod sako.
Igwa akong ibang mga karnero na mayo sa toril na ini. Kaipuhan na ilaog ko man sinda; madangog sinda sa tingog ko. Kaya magigin saro an ariponpon asin saro an pastor.
Binubuksan kan bantay an pintoan para sa pastor na an tingog midbid kan mga karnero. Inaapod niya an ngaran kan mga karnero dangan ginigiyahan niya pagluwas sa toril.
An boot maglingkod sako dapat magsunod sako, tanganing kun saen ako, duman man an naglilingkod sako. Oomawon kan Ama ko an siisay man na naglilingkod sako.”
“Kun siring, hade ka palan?” an hapot ni Pilato. Nagsimbag si Jesus, “Ika an nagsasabi na saro akong hade. Namundag ako asin nagdigdi sa kinaban sa pagtaram dapit sa katotoohan. An siisay man na nasa katotoohan naghihinanyog sako.”
An nobya para sa nobyo; an katood kan nobyo na nagtitindog asin nagdadangog saiya naoogma nin marahay sa tingog kan nobyo. Kaya nagsusupay an kaogmahan ko ngunyan.
Danay na hilingon ta si Jesus, na iyo an sinasarigan kan satong pagtubod poon sa kapinonan sagkod sa kataposan. Tinios niya an krus asin dai pinahalagahan an kasosopgan kaiyan huli kan kaogmahan na naghahalat saiya; ngunyan nagtutukaw siya sa too kan trono nin Dios.