dangan bilog na aldaw siyang naglakaw pasiring sa kalangtadan. Nag-ontok siya sa sarong kahoy, nagtukaw sa sirong kaini saka nagmawot na magadan. “Tama na Kagurangnan,” an pamibi niya. “Kuahon mo na ako; mas marahay pa sako an magadan!”
Para sa matatada sa makasalan na nasyon na ini na nag-eerok sa mga lugar na winarakan sa sainda, mas marahay pa an magadan ki sa padagos na mabuhay. Ako, an Kagurangnan nin mga hukbo, an nagtaram.”
Pagsirang kan aldaw, ipinadara nin Dios an sarong mainit na doros hale sa sirangan, asin huli sa init kan aldaw na minatama sa payo ni Jonas, haros madismayo siya. Kaya minawot niyang magadan. Nagsabi siya, “Mas marahay pa sako an magadan ki sa mabuhay.”
Alagad dai ko pa ginamit minsan arin kan mga deretsong iyan, saka dai man ako minasurat kaini ngunyan nganing hagadon ko an siring na mga deretso. Mas boot ko pa na magadan ki sa halean ako nin siisay man kan pagbabasaran sa pagpapalangkaw.