Kan aldaw na idto, kinuyog ni Abraham an Dios; sinerkomsisyon niya an aki niyang si Ismael asin an gabos na lalaki sa laog kan saiyang harong sagkod an mga lalaking oripon na namundag sa saiyang harong saka an mga oripon na binakal niya.
Pinili ko siya tanganing pagbotan niya an saiyang mga kapagarakian na magsunod sako asin maggibo kan tama saka matanos. Kun gibohon ninda ini, ootobon ko an gabos na ipinanuga ko saiya.”
asin nagsabi, “Minasumpa ako, sa ngaran ko,” olay nin Kagurangnan, “na bebendisyonan taka huli ta dai mo isinayuma an saimong aking lalaki, an bugtong mong aki, kan hagadon ko siya saimo.
Kaya an maglapas dawa kan pinakasadit na kabtang sa mga togon asin magtukdo kan paglapas kaiyan, ibibilang na pinakasadit sa kahadean nin langit. Alagad an mag-otob kan Katogonan asin magtukdo kaiyan, ibibilang na dakula sa Kahadean nin langit.
Kaya ngani, namomotan kong mga tugang, magin pusog kamo saka masarig. Magdanay kamong mahigos sa trabaho nindo para sa Kagurangnan, huli ta aram nindo na bakong sayang an anoman na paglingkod nindo sa Kagurangnan.
Huli sa pakisumaro ta ki Cristo Jesus, mayong kalaenan kun pagkaniserkomsisyonado man o bako an tawo; an mahalaga iyo na igwa siya nin pagtubod dahel sa pagkamoot.
Huli sa pagtubod, nagkuyog si Abraham kan apodon siya nin Dios; nagduman siya sa daga na ipinanuga nin Dios saiya bilang pamana. Binayaan niya an sadiri niyang daga maski dai niya aram kun saen siya maduman.