Huli sa kaluyahan, ipinako siya sa krus, alagad huli sa kapangyarihan nin Dios buhay siya ngunyan. Dahel sa pakisumaro saiya, maluya man kami, alagad sa samong paglingkod saindo, mabubuhay kami kaiba niya huli sa kapangyarihan nin Dios.
Ako, si Pablo, nakikiolay saindo sa kapakumbabaan asin sa kabootan ni Cristo. Sinasabi na ako daa maboot kun yaon saindo, alagad maisog kun harayo saindo.
Kundi ipinapahiling mi sa gabos ming ginigibo na mga sorogoon kami nin Dios sa paagi kan samong pakatagal sa panahon nin kasakitan, mga kapawotan, asin mga kahorasaan;
Kan sinalungat siya ninda saka pinag-olog-olog, pinagpag niya an alpog sa saiyang gubing dangan sinabihan sinda, “Kamo an babasolon kun kamo mapahamak; bakong ako! Magpoon ngunyan, maduman ako sa mga pagano.”
Poon kan mag-abot kami sa Macedonia, dai lamang kami nakapahingalo. Nanumpongan mi an kasakitan saen man kami bumirik—mga iriwal sa palibot, asin takot sa samong puso.
Sa pagbyahe ni Pablo saka ni Silas, nag-agi sinda sa Anfipolis saka Apolonia, sagkod na nakaabot sa Tesalonica. Igwa duman nin sarong sinagoga kan mga Judio.
Maabot an panahon na an mga taga Egipto makakaarog sa mga babae. Pagtatakigan sinda sa takot kun mahiling nindang ibinikyaw na nin Kagurangnan nin mga hukbo an saiyang kamot sa pagpadusa sainda.
Kaya an pagkamoot niya saindo nag-oorog, kun nagigiromdoman niya an pagkamakinuyog-kuyog nindo saiya, asin an pag-ako nindo saiya na may takot saka paggalang.
Mga oripon, kuyogon nindo an saindong mga kagurangnan digdi sa daga, na may paggalang, pagkatakot asin kaimbodan nin puso, na garo si Cristo an pinaglilingkodan nindo.