1 ശക്ക്തിയൊള്ള വേറൊര തൂതൻ മേലോകത്തീനെന്റ് എറങ്ങി വെന്റത് നാന് കണ്ടൻ. മെഞ്ച്ന ഇട്ടും കടവ്ള്ന തലക്കി ഉറമാല കെട്ടിയും മൊകം ശൂരിയിനപ്പേലയം കാല് തീത്തറി പേലയും ഒള്ളവൻ.
അവങ്ങള മൊകത്ത്നെന്റ് അവൻ ഉര്വപ്പെട്ടാൻ; അപ്പിനിക്കി അവന്റ മൊകം ശൂരിയിനപ്പേല വെളങ്ങത്തം ഉട്പൊടവകള് വെള്ത്ത് മിന്നി മിനങ്ങ്ത്തം ചെയ്ഞ്ഞ്ത്.
അപ്പിനിക്കി മന്ശ്നാഞ്ഞ് വന്ത കയ്യൻ വെലീശക്ക്തിയോടയം വെട്ടത്തോടയം മെഞ്ച് കെട്ടീല് ഉര്വപ്പെടന്റത് അവങ്ങ കാണ്വ്റ്.
രാശാവേ, വെയ്യ്ന്റ നെട്വീല് ഉച്ച ശമയത്ത് ചൂരിയന്റ വെട്ടത്തിനീക്കായം വെലീ ഒര വെട്ടം മാനത്തീല് നെന്റ് എന്റയം എന്റ കൂട്ടത്ത് വന്ത ആള്കളയം ചിറ്റി മിന്നി മിന്ങ്ങീത്.
അവൻ മെഞ്ചീലേറി വെന്റത് പാരൻ; ഒക്കളം അവന കാണ്വ്റ്; അവന കുത്തിത്തൊളച്ച ആള്കള് പോലും അവന കാണ്വ്റ്; അവൻ വെര്വ്നിക്കി പൂമിയില ഒക്ക ചെറ്റ്കാറും അവന ശെല്ലി കേയ്വ്റ്. നെശം, ആമേൻ.
അപ്പിനിക്കി വെലീയ അതികാരമൊള്ള വേറൊര തൂതൻ മേലോകത്തീനെന്റ് എറങ്ങി വെന്റത് നാന് കണ്ടൻ; അവന്റ വെട്ടത്തീല് പൂമി ഒക്ക വെട്ടമാഞ്ഞ്ത്.
പിന്ന തെടമൊള്ള ഒര തൂതൻ തിരികെല്ല് പേലയൊള്ള വെലീയ ഒര കെല്ല് എട്ത്ത് കടലീല് എറിഞ്ഞ് പേശീത്, “ഈണ വെലീ പട്ടണമാഞ്ഞ വാവിലോണ്ന ശക്ക്തിയോട എറിഞ്ഞ് നാശമാക്കും; ഇന്നി നിയ്യ് അത്ന കാണ്ത്ത്ല.
ആണ ഒര തൂതൻ നെലയില്ലാകുയ്യ്ന്റ തായ്ക്കോലും ഒര വിട്ട ചങ്കലയും കെയ്യീല് പിടിച്ച് മേലോകത്തീനെന്റ് എറങ്ങി വെന്റത് നാന് കണ്ടൻ.
ആ തട്ടീല് ഇര്ക്കന്റവൻ ശൂരിയകാന്ത കെല്ല്നപ്പേലയം പത്ത്മരാക കെല്ല്നപ്പേലയും ആഞ്ഞ്ത്; അതികാരത്തട്ട്ക്ക് ചിറ്റും മരതകത്തോട ചേന്ത ഒര കടവ്ളും ഒണ്ടാഞ്ഞ്ത്.
“മുത്തറകള് പൊട്ടിപ്പാനും പുത്തകം തൊറപ്പാനും ശോക്ക്തിയൊള്ളവൻ ഏവൻ?” ഇന്റ് ശക്ക്തിക്കി വിളിച്ച് പേശന്റ ശക്ക്തിയൊള്ള ഒര തൂതനയം കണ്ടൻ.
അപ്പിനിക്കി ഒര കയ്കൻ, “ഇന്നി കൊയല് ഊത്വാനിക്കൊള്ള മൂന്റ് തൂതൻമാര കൊയല് ശെന്ന കാറണം പൂമിയില് കുടിയിരക്കന്റ ആള്കള്ക്ക് അരക്കെയ്പ്പട്ട വെനയില്ല വെര്വാനിരക്കന്റത്” ഇന്റ് ശക്ക്തിക്കി പേശിത്തിന്ന മാനത്ത്ന്റ നെട്വ്ക്ക് പാറന്റത് നാന് കാണത്തം കേക്കത്തം ചെയ്ഞ്ഞൻ.