11 അം വെള്ളീക്ക് കാഞ്ചിരം ഒൺ പേര്; തണ്ണീൽ മൂണിലൊരു പാകമും കാഞ്ചിരമ്പോലെ കയ്ക്കുമെ; അം കയ്ക്കുമെ തണ്ണിയെ കുടിച്ച് മാനടവൻകാട്ടിൽ കനേമാളുകേം ചത്ത് കെട്ടു പോയെ.
ആരും തെയ്വ ഇരക്കത്തിൽ ഇരുന്ത് ബൂശാതിരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും; ആരും ഉള്ളത്തിൽ കയ്പ്പാനെ കാരിയങ്കാടെ നിനച്ച് വോറെ ഒള്ളവേരാക്കുകൂടി കലകം ഒണ്ടാകാതെ ഇരുപ്പേക്ക് നോക്കോണും.
അത്തിലെ വാൽ വാനത്തിലെ വെള്ളികാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു അംശമെ വലിച്ചുകൂട്ടി പൂമിനാട്ടുക്ക് ഒറിഞ്ചെ. പെതുക്കുവേക്കൊള്ളെ പെൺമ്പുള്ളെ പെത്തവോളയേ പുള്ളേ തിൻബേക്ക് വൻശർപ്പം അവേക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് വന്തെ.
മുതേലെ തൂതൻ ഊതിയെ; അമ്പോളെ ഇലത്തം കലന്തെ കൽ മശേം തീയും പൂമീക്ക് മീത്തോട്ടുക്ക് പെയ് പൂമീലെ മൂണിൽ ഒരുക്കോടും മരങ്കാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു പാകമും പച്ചപ്പുൽ തരുവകാട് ബൂറായും വെന്ത് വെണ്ണീറായെ.
ഇന്നെ ആണ്ട്, ഇന്നെ മാശം, ഇന്നെ നാൾ, ഇന്നെ നേരത്തിൽ മാനടവൻകാട്ടിൽ മൂണിൽ ഒരു പാകമെ കൊണ്ണൊറികേക്കുചൂട്ടി ഒരിയ്ങ്കി ഇരുന്തെ നാല് തൂതരുകാടാം പിരിച്ചിവുട്ടെ.
വായിൽ നുൺ പുറപ്പെട്ട് വരിനെ തീ, പുകെ, കെന്തകം ഒണ്ണീ മൂണ് ചീക്കുനാലെ മാനടവൻകാട് മൂണിൽ ഒരു പാകം ചത്തോഞ്ചെ.