2 വോറൊരു തൂതൻ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ മുത്തിരേ പുടിച്ച് കിശക്കോട് ഇരുന്ത് ഓറി വരിനതാമെ ഏൻ കണ്ടെ. അവൻ പൂമീക്കും ചമുത്തിരത്തുക്കും നാശമെ ചെയ്വചൂട്ടി അതികാരം കിടച്ചെ നാലുതൂതരുകാക്ക്,
അത്തുക്ക് ശീമോൻ പത്തിരോശ്, “നീ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ മകനാനെ കിരിശ്ത്തു താൻ” ഒൺ വതിലെ ചൊല്ലിയെ.
ഒണ്ണാ ഏശു ഒണ്ണാം കുരവുടാതെ നുണ്ണെ. വലിയെ പൂയാരി പുറകോടും അവൻകാൽ, “ഏൻ നിൻകാൽ കോക്കിനെ, ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിൽ ചത്തിയമെ അടിച്ച് ചൊൽ, നീ തെയ്വ മകനാനെ കിരിശ്ത്തുവീ?” ഒൺ കേട്ടെ.
“നശിച്ച് കെട്ട് പോനെ തീനുക്കില്ലെ എണ്ണേക്കുമൊള്ളെ ഉശിരു വരേക്കും നിലെ നുറുത്തിനെ തീനുക്കൂച്ചൂട്ടി കറുമം അടയോണും; അതെ മനിശൻ മകൻ നിങ്കാക്ക് തരും. അവനുക്ക് തകപ്പനാനെ തെയ്വം അതികാരമെ കൊടുത്തു നീമിച്ചിരുക്കിനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
അവൻ നങ്കളെ ചൊന്തമായ്ക്കി തെയ്വത്തിലെ ആത്തുമാവെ ഇതയത്തുക്ക് ഉറപ്പായും തന്തുമിരുക്കിനെ.
രച്ചേലെ നല്ലെ ചേതിയാനെ ചത്തിയെ വശനം കേട്ടവോളെ നിങ്കളും തെയ്വ മക്കയായെ; നിങ്കെ കിരിശ്ത്തുവെ നമ്പിയവോളെ മിന്നമേ വാക്കെ ചൊല്ലിയെ തെയ്വ ആത്തുമാവ് കിരിശ്ത്തുവിൽ നിങ്കളെ അടകാളമിട്ടെ.
കടശിനാളിൽ നിങ്കളെ രച്ചിക്കും ഒണ്ണ് നിങ്കാക്ക് അടകാളമായ് തെയ്വം തന്തിരുക്കിനെ തെയ്വ ആത്തുമാവെ നിങ്കെ കവലപ്പടുത്തുവാനില്ലെ.
നിങ്കെ എങ്കളെ എകനെ ഏത്തെടുത്തതൊണ്ണും ഉശിരൊള്ളെ ചത്തിയമാനെ തെയ്വമെ കുമിടെ വാങ്കിനത്തുക്കുചൂട്ടി നിങ്കെ കൊണ്ടാടി വന്തെ ചിലകാടെ വുട്ട് തെയ്വത്തുകാക്ക് തിരുമ്പിയതാം അവറെ എങ്കകാൽ ചൊന്നെ.
ഒണ്ണിരുന്താലും തെയ്വത്തിലെ ഉറപ്പൊള്ളെ അടിത്താനം എണ്ണെണ്ണേക്കും നിലെ നിൽക്കിനെ; “കരുത്താവുക്ക് ഒള്ളവേരാളെ അവനുക്ക് തിക്കിനൊള്ളെ” ഒണ്ണും “കരുത്താവ് നാമത്തിൽ ഉടവുറെ പാപമെ ഏത്തു ചൊല്ലിയവനെല്ലാം നിച്ചനാത്തെ വശിയെ വുട്ട് അകന്തോകോണും ഒണ്ണും എളുതിയിരുക്കിനെ ഇം വശനത്തിലേ മുത്തിരേ ഇട്ടിരുക്കിനെ.”
ഒണ്ണാ ഇപ്പെ നിങ്കെ വന്തിരുക്കിനത് ശീയോൻ മലേലും മേലോകെ എരുശലേമിലും താൻ. ഇത് അനേകമായിരം തൂതരുകാട് പിരിയമാ കൂടി വരിനെ ഉശിരൊള്ളെ തെയ്വത്തിലെ പട്ടണം താൻ.
ഇം പലകപ്പാട്ടിലെ വാക്കുകാടെ വാശിച്ചു കോക്കെ വയ്ക്കിനവനും കോക്കിനവനും അത്തിൽ എളുതിയിരുക്കിനതെ പാലിക്കിനവേരാളും ഓകമൊള്ളവേരാ; എന്തൊണ്ണാ ഇതെല്ലാം നടമാകേക്കൊള്ളെ നേരം കിട്ടെ തട്ടെ ആയേയെ.
ചക്കിതി ഒള്ളെ വോറൊരു തൂതൻ മേലോകത്തിൽ നുൺ ഉറങ്കി വരിനതെ ഏൻ കണ്ടെ. അവൻ മഞ്ചിയെ ചൂടീം തലേക്ക് തൊപ്പിയവോലെ വാനെ വില്ലെ വച്ചും മുകറ് പെയ്തുവോലേം കാൽ തീ തൂൺവോലേം ഒള്ളാതാൻ.
ഏളു ഇടിയിടിച്ചതെ കേട്ടവോളെ ഏൻ എളുതുകേക്ക് തലവച്ചെ; ഒണ്ണാ “ഇടി ഇടിച്ചത്തിലെ ചത്തത്തിൽ കേട്ടതെ എളുതാതെ മുത്തിരേ ഇട്” ഒൺ മേലോകത്തിൽ നുണ്ണൊള്ളെ ചത്തം ഏൻ കേട്ടെ.
ആറാമത്തെ തൂതൻ ഉടയാ കോപ്പിയെ ഊപ്പിറട്ടീശ് എന്നെ ചരിയാനെ ആത്തുക്ക് ഊത്തിയെ; കിശക്ക് നുൺ വരിനെ രാശാക്കൻമാരുക്കുചൂട്ടി വശീ ഒരുക്കിളത്തുക്ക് അത്തിലെ തണ്ണി വത്തിയെ.
“മുത്തിരകാടെ തിടയ്പ്പേക്കും പൊത്തകമെ തുറപ്പേക്കും ഓയ്ക്കമാനവൻ ആര്?” ഒൺ വലിയതാ വുളിച്ച് ചൊൽമെ ചക്കിതി ഒള്ളെ ഒരു തൂതനാം കണ്ടെ.
വോറൊരു തൂതൻ പൊൻ കുടമുമായ് വന്തു ആകെ കളറീകാൽ നുണ്ണെ. അവനുക്ക് നമ്പിക്കയാനവേരാളിലെ വായാത്തുകയാം കനേം തൂപങ്കാടാം കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോടൊള്ളെ പൊൻ ആകപീടത്തിൽ ഇടുകേക്ക് കൊടുത്തെ.
കാകളമൊളെള ആറാമത്തിലെ തുതൻകാക്ക്, “ഊപ്പിറട്ടീശ് എന്നെ വലിയെ ആത്തരികിൽ കെട്ടി ഇട്ടിരുക്കിനെ നാല് തൂതരുകാടാം പിരിച്ചിവുടിൻ” ഒൺ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
നെത്തീൽ തെയ്വത്തിലെ മുത്തിരനാത്തെ മാനടവനുക്കല്ലാതെ പൂമീലെ പുല്ലുക്കോ പച്ചയായതൊണ്ണുക്കുമോ ഏളതൊരു മരത്തുക്കുമോ നാശം വരുത്തുവാനില്ലെ ഒണ്ണും അത്തുക്ക് കൽപ്പനെ കിടച്ചെ.