11 തൂതരുകാട് മുച്ചൂടും കോയിമെ കട്ടിലുക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും നാല് ചീവികാട്ടുക്കും ചുത്തുകോടും നുൺ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോട്ടുക്ക് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത്,
അന്നേരം ഏശു അവൻകാക്ക്, “ഉരുമാ, എന്നെ വുട്ടുപോ; ‘നിൻ തെയ്വമാനെ കരുത്താവെ വണയ്ങ്കി അവനെ മട്ടുംതാൻ കൊണ്ടാടോണും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനതാനെ” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
മുതെ പുറവിയാനെ ഉടയാ മകനെ ഉലകത്തുക്ക് കടത്തി വുടുക്കിനവോളെ, “തെയ്വത്തിലെ തൂതരുകാട് ബൂറാ അവനെ കുമിടെ വാങ്കോണും” ഒൺ തെയ്വം ചൊല്ലിയിരുക്കിനെ.
തെയ്വ പാതപീടേ ഉടവുറെ കോയിമെ കട്ടിലുകാട്ടിൽ ഇരുക്കിനെ ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് തെയ്വമെ കുമ്പിട്ട് ചൊല്ലിയത്,
കരുത്താവേ, ആര് നിൻ നാമമെ പേടിയാതേം മകിമപ്പടുത്താതേം ഇരുക്കും? നീ മട്ടും താനെ ഒരേയൊരു ചുത്തമാനവൻ; നീതിയൊള്ളെ നിൻ ചെയ്തികെ വിളയ്ങ്കി വന്തനാലെ എല്ലാ ചാതിക്കാറാളും നിനക്ക് മില്ലോട് വന്ത് നിന്നെ വണങ്കും.”
ഒണ്ണാ അവൻ എൻകാക്ക്, “ഇല്ലയില്ലെ അകനെ ചെയ്വാനില്ലെ; ഏൻ നിന്നിലേം നിൻ കൂട്ടാളികയാനെ പലകപ്പാട്ടുകാറാളിലേം ഇം പൊത്തകത്തിലെ വശനമെ പാലിക്കിനവേരാളിലേം കൂട്ട് വേലക്കാറൻതാൻ; തെയ്വമെ മട്ടുംതാൻ കുമ്പിടുവേക്ക്.”
ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കു മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് എണ്ണെണ്ണേക്കും ഉശിരോടെ ഇരുക്കിനവനെ കുമിടെ വായ്ങ്കി, അവറെ ഉടവുറെ പൊൻ കിരികിടമെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോട് വച്ച്,
അം കോയിമെ കട്ടിലേക്ക് ചുത്തുകോടും ഇരുവത്തിനാല് തട്ടികാട് ഒണ്ടായെ; അം തട്ടികാട്ടിലും വെള്ളെ ഉടനടകളാം തലേക്ക് പൊൻ കിരികിടമാം വച്ച് ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും ഇരുക്കുമെ.
കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോട് തെളിമയാനെ പളുങ്കുവോലെ കണ്ണാടി കടൽ ഒണ്ടായെ; കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് നടുവേം നാലുകോടും നാല് ചീവാതികാട്; അത്തുക്ക് മില്ലോടും പുറകോടും എല്ലാം കൺകാടും ഒണ്ടായെ.
നാല് ചീവികാട്ടുക്കും ആറാറ് ഉറകും ഉറകുക്ക് അടീലേ നുറേ കൺകാടും നുറഞ്ചിരുക്കിനെ. അവറെ റാവും പകലും ഇടെ തടനാതെ, “മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ” ഒൺ ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.