12 അവറെ വലിയതാ ഇകനയേ പാടിയിരുന്തെ, “അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട് ചക്കിതീം ചൊത്തും അറിവും തുറമും മാനമും മകിമേം നണ്ണീം ഏത്തെടുപ്പേക്കു ഓയ്ക്കമാനവൻ”
ഏശു അവറകാക്ക് പോയ്; “മേലോകത്തിലേം പൂമീലേം അതികാരങ്കാടെ ബൂറാ എനക്ക് തന്തിരുക്കിനെ.
പിത്തുനാ ഏശു ഉടയാകാക്ക് വരിനതെ ഓകന്നാൻ കണ്ടോൺ, “ഇതീ, ഉലകത്തിലെ പാപമെ മാത്തിവുടുക്കിനെ തെയ്വത്തിലെ ആട്ടുക്കുഞ്ചി.
നീ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ എല്ലാരുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കുമൊളെള ഉശിരെ കൊടുക്കിളത്തുക്ക് നീ എല്ലാ മനിശെ മാനടവനുക്കുംമേൽ ഒള്ളെ അതികാരമെ അവനുക്ക് കൊടുത്തിരുക്കിനെ.
നങ്കെ കരുത്താവാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവിലെ ഇരക്കം എന്തൊൺ നിങ്കാക്ക് തിക്കിനൊള്ളതാനെ? അപ്പുറാണികയായിരുന്തെ നിങ്കളെ ചൊത്ത് ചുമുത്തിരം ഒള്ളവേരായാക്കേക്കുചൂട്ടി ചൊത്ത് ചുമുത്തിരമൊള്ളവനാനെ അവൻ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി അപ്പുറാണിയായെ.
എണ്ണെണ്ണേക്കും ഇരുക്കിനെ രാശാവും നാശമാകാത്തവനും കണ്ണുക്ക് മില്ലോട് കാണാത്തവനുമാനെ അം ഒരേയൊരു തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മാനമും മകിമേം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
നങ്കളെ ഉടയാ തകപ്പനാനെ തെയ്വത്തിലെ രാച്ചത്തിൽ അവനിലെ പിരിയമെ ചെയ്കേക്ക് പൂയാരിയേരുകാടായ് ആയ്ക്കവനുമാനെ ഏശു കിരിശ്ത്തുവുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും മകിമേം ചക്കിതീം ഒണ്ടാകട്ടെ. ആമേൻ.
ഉലകമെ പടച്ചനായിരുന്ത് അറുക്കപ്പട്ടെ കുഞ്ചി ആട്ടിലെ ഉശിരൊള്ളെ പൊത്തകത്തിൽ പേര് നാത്തെ ആളുകയെല്ലാം അം ചീവാതിയെ വണങ്കും.
അവറെ തെയ്വത്തിലെ പണ്ണക്കാറനാനെ മോശേലെ പാട്ടാം കുഞ്ചി ആട്ടിലെ പാട്ടാം പാടി ചൊല്ലിയത്, “വൻ ചക്കിതി ഒള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നിൻ ചെയ്തികെ ചരിയാനതും അരിശുകവുമാനത്. എല്ലാ രാച്ചത്തിലേം രാശാവേ, നിൻ വശികാട് നീതിയൊള്ളതും ചത്തിയമാനതും താൻ.
പിന്നെ മേലോകത്തിൽ കനേമാളുകെ വായ്ത്താരി ഇടിനവോലത്തെ ചരിയാനെ ഒച്ചേ കേട്ടെ, “അല്ലേലൂയ്യാ, രച്ചേം മകത്തമും ചക്കിതീം നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് ഒള്ളത്.
“എങ്കെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവേ, നീ മുച്ചൂടാം പടച്ചാളും നിൻ പിരിയമ്പോലെ ഉരുവായതുംനാലെ മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചക്കിതീം ഏത്തെടുപ്പേക്ക് ഓയ്ക്കമാനവൻ താൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമിടെ വായ്ങ്കെ.
മേലോകത്തിലും പൂലോകത്തിലും പൂമീക്ക് അടീലും ശമുത്തിരത്തിലും ഒളെള ചീവാതികാടു ബൂറാ, “കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കും കുഞ്ചി ആട്ടുക്കും എണ്ണെണ്ണേക്കും ചോത്തിരമും മാനമും മകിമേം ചക്കിതീം ഒണ്ടാകട്ടെ” ഒൺ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
പിന്നെ കോയിമെ കട്ടിലുകാൽ നാല് ചീവാതികാട്ടുക്കും മൂപ്പരുകാട്ടുക്കും നടുവയെ അറുക്കപ്പട്ടതുവോലെ ഒരു കുഞ്ചി ആട് നിക്കിനതാം ഏൻ കണ്ടെ; അത്തുക്ക് ഏളു കൊമ്പും ഏളു കണ്ണും ഒണ്ടായെ; പൂമിനാട്ടിലെ എല്ലാ അത്തത്തുക്കും കടത്തിവുട്ടിരുക്കിനെ ഏളു തെയ്വ ആത്തുമാവുകാടുതാൻ അത്.
എടുത്തപ്പെ നാല് ചീവാതികാടും ഇരുവത്തിനാല് മൂപ്പരുകാടും കുഞ്ചി ആട്ടുക്ക് മില്ലോട് നെടിഞ്ചാടെ ബൂന്ത് വണയ്ങ്കെ. ഒവ്വൊരാളും ഓരോരോ വീണയാം തെയ്വ മക്കെ വായാത്തുകയാനെ തൂപം നുറഞ്ചെ പൊൻ കുടങ്കാടാം പുടിച്ചിരുന്തെ.
അവറെ ഒരു പുതുവൻ പാട്ടെ പാടിയെ, “പൊത്തകമെ വാങ്കേക്കും മുത്തിരേ തിടയ്പ്പേക്കും നീ ഓയ്ക്കമാനവൻ; നീ അറുക്കപ്പട്ട് നിൻ ഇലത്തത്തിൽ എല്ലാ കൂട്ടക്കാറാളിൽ നുണ്ണും പാശക്കാറാളിൽ നുണ്ണും വർളാട്ടിൽ നുണ്ണും ചാതികാട്ടിൽ നുണ്ണുമൊള്ളെ ആളുകളെ തെയ്വത്തുക്കുചൂട്ടി വിലേക്ക് വാങ്കുകേം
ഏൻ നോയ്ക്കവോളെ കുഞ്ചി ആട് ഏളു മുത്തിരകാട്ടിൽ മുതേലതെ തിടച്ചവോളെ, “വര്” ഒൺ നാല് ചീവികാട്ടിൽ ഒൺ ഇടിയിടിക്കിനതുവോലെ ചൊന്നതെ ഏൻ കേട്ടെ.
“ആമേൻ; നങ്കെ തെയ്വത്തുക്ക് എണ്ണെണ്ണേക്കും ചോത്തിരമും മകിമേം പുത്തീം നണ്ണീം മാനമും ചക്കിതീം പിലമും; ആമേൻ” ഒൺ ചൊല്ലി കുമുടെ വായ്ങ്കെ.