9 എണ്ണെണ്ണേക്കും പിശച്ചിരുക്കിനവനായ് കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവനുക്കു അം ചീവികാട് മകത്തമും ബൊകുമാനമും ചോത്തിരമും കൊടുക്കിനെ നേരം എല്ലാം
അതുനാലെ ഉടയാളേത്തിലിരുന്ത് തെയ്വത്തുകാക്ക് വരിനവേരാളെ എപ്പണും രച്ചിപ്പേക്ക് ഏശുവുക്ക് മുടിയും. എന്തുനാലയൊണ്ണാ അവറാത്തുക്കുചൂട്ടി തെയ്വത്തുകാൽ കെഞ്ചുകേക്ക് ഏശു എണ്ണേക്കും പിശയ്ക്കിനെ.
പുശു മനിശരാനെ പൂയാരികാട് പത്തിലൊൺ ഓകരിയെ വാങ്കിനെ; മൽക്കീശെതേക്കിലെ കാരിയത്തിലാകട്ടെ പങ്കെ വാങ്കിനവൻ ഉശിരോടിരുക്കിനവൻതാൻ ഒൺ തിരുവെളുത്ത് ഉറപ്പാക്കിനെ.
ഉശിരോടിരുക്കിനാളും താൻ. ഏൻ ചത്താതാൻ; ഒണ്ണാ ഇതി, എണ്ണേക്കുമായ് ഉശിരോടിരുക്കിനെ; ചാവിലേം പാതാളത്തിലേം ചാവി എൻ കയ്യിൽ ഒണ്ട്.
“വാനമാം പൂമിയാം ചമുത്തിരമാം അത്തുകാട്ടിലൊള്ളതുകാടെ മുച്ചൂടാം പടച്ചവനും എണ്ണെണ്ണേക്കും ഒള്ളവനുമാനെ തെയ്വത്തിലെ നാമത്തിൽ ചത്തിയമെ ചെയ്യിനെ. ഇനി നീ ബൊകാലം കാത്ത് ഇരുക്കിളതില്ലെ.
അന്നേരം നാല് ചീവികാട്ടിൽ ഒൺ എണ്ണേക്കും ഉശിരോടിരുക്കിനെ തെയ്വത്തിലെ കോപം നുറഞ്ചെ ഏളു പൊൻ കോപ്പിയെ അം ഏളു തൂതരുകാട്ടുക്കും കൊടുത്തെ.
കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനാ, “ഇതി, ഏൻ എല്ലാതാം പുതുവനാക്കിനെ” ഒൺ അരുൾ ചെയ്യിനെ. “ഇം വശനം നമ്പുകേക്കാനതും ചത്തിയമൊള്ളതും നാലെ എളുത്” ഒൺ അവൻ കൽപ്പനയിട്ടെ.
പെട്ടൊൺ ഏൻ തെയ്വ ആത്തുമാവിൽ നുറഞ്ചി മേലോകത്തിൽ ഒരു കോയിമെ കട്ടിൽ ഇരുക്കിനതാം കോയിമെ കട്ടിലിൽ ഒരാ ഇരുക്കിനതാം കണ്ടെ.
നാല് ചീവികാട്ടുക്കും ആറാറ് ഉറകും ഉറകുക്ക് അടീലേ നുറേ കൺകാടും നുറഞ്ചിരുക്കിനെ. അവറെ റാവും പകലും ഇടെ തടനാതെ, “മിന്നേ ഇരുന്തവനും ഇപ്പെ ഇരുക്കിനവനും ഇനി വരുവേക്കിരിക്കിനവനുമാനവനും വൻ ചക്കിതീമൊള്ളെ തെയ്വമാനെ കരുത്താവ് ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ, ചുത്തമാനവൻ” ഒൺ ചൊല്ലികിട്ടേ ഇരുക്കിനെ.
കോയിമെ കട്ടിലിൽ ഇരുക്കിനവൻ വലത്തെ കയ്യിൽ അകത്തിലും പുറത്തിലും എളുത്തൊള്ളെ ഏളു മുത്തിരകാട്ടിൽ മുത്തിരേ ഇട്ടെ ഒരു പൊത്തകമെ ഏൻ കണ്ടെ.
അവറെ പാറകാടോടാം മലകാടോടാം വുളിച്ച് ചൊല്ലിയത്, “എങ്കെ മീത്തോട്ടുക്ക് വന്ത് ബൂശിൻ; കോയിമെ കട്ടിലേൽ ഇരുക്കിനവൻ പാരുവേൽ നുണ്ണും കുഞ്ചി ആട്ടിലെ കോപത്തിൽ നുണ്ണും എങ്കളെ മറച്ച് വയ്യിൻ.
അതുനാലെ അവറെ തെയ്വത്തിലെ കോയിമെ കട്ടിലുക്ക് മില്ലോടിരുന്ത് തെയ്വ ആലയത്തിൽ റാപ്പകൽ തെയ്വമെ കൊണ്ടാടിനെ; കോയിമെ കട്ടിലിൽ ഇരുക്കിനവൻ അവറാത്തുക്കു കൂടാരമായിരുക്കും.